FOBİ ve HOBİ

Fobi, korku, yılgı ve acı (= üzüntü) verici; hobi, eğlendirici, dinlendirici ve sevindirici duygu. 

Korku ve eğlence (= sevinç, neşe) ânlık değildir; geçmişte yaşadığımız korkuları ve sevinçleri yeniden  hatırladığımızda da; benzer veya daha büyük korkuları ve sevinçleri gelecekte yaşama ihtimali olduğunda da, korkar ve seviniriz.

Bu ne demektir?!.

Dün (= geçmişte) ve bugün (= şimdi) yaşadıklarımızı, yarın da (= gelecekte de) yaşayabiliriz, demektir. Yarın olduğunda, dün ve bugünün geçmiş, bitmiş olacağını biliyor olmalıyız. Bunu, ölüm sonrasına (= âhirete) taşıyalım (= uyarlayalım) ve dün (= geçmişte) ve bugün (= şimdi) yaşadığımız korkuların (= fobilerin) benzerlerini veya daha beterlerini yarın (= gelecekte = öldükten sonra = âhirette) yaşamamak için şimdiden tedbir alalım.

Bilelim ki; iş, işten geçtikten sonra verilen öğüdün (= nasihatin, uyarının) bir değeri yoktur.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

NEREYE?!.

Nereye?!. - Okula. İşe. Alış-verişe. Tatile... - Ânlık olarak sormadım, tüm zamanlık sordum; hayatın, hayat yolculuğunun tümünü kast ettim. Blog adresimi değiştirince, telefonumda kayıtlı numaralara mesaj gönderdim. Bir numaradan şöyle bir geri bildirim mesajı geldi. ‘Ben, eşiyim; “...” kaybettik.’ Kaybedilenle neredeyse 15 yılı beraber geçirdik; okul ve iş arkadaşımdı. Allah rahmet etsin. O gece uykum kaçtı, uyuyamadım. Sahi, uykuyu ne kaçırır da gelmez?. Bunu başka bir yazıda ele alalım; konudan sapmayalım. Arkadaşım, eşine göre, kayboldu = eşi onu kaybetti. (aslında gâib/gayb etti.) Pekiî ölen, kazandı mı; yoksa o da mı kaybetti?!. Bilmiyoruz. Kim biliyor?!. Ölen ve Rabbi. Bilemeyiz mi?!. Rabbimizin bildirmesiyle biliriz. O, bize, böyle yaşarsanız, kazanır; şöyle yaşarsanız, kaybedersiniz; diyor. İnanıp-inanmamak ve O’nun dediğine göre yaşayıp-yaşamamak bize kalmış. Sizce, riske girmeye değer mi?!. Kazanırsak da kaybedersek de çoook şey kazanıp-kaybedeceğiz. Sırf buradaki kayıp ...
Devamı

İMSAK ve İFTAR

Oruç, imsak ve iftardır. İmsakın kökü, NSK (= نسك), nüsk. Nüsük, ibâdet ve taat üzre yaşanan bir hayat, züht ve hacdaki kurbanın adı.  Mensek, çoğulu menâsik de aynı kök. Menâsik, ibâdet yapma, Allah’a tapma şekilleri, ritüeller. (Bknz. 2/128.) İmsak, tutmak.  Neyi?!. İstenmeyen (= süflî, şeytanî) arzuları.  Pekiî, normal yeme-içme ve cinsî münasebet, istenmeyen (= süflî, şeytanî) arzulardan mıdır ki, oruç emredilmiştir?!.  Önce, tüm arzuları belli bir süreliğine kontrol (= terbiye) etmek; sonra da, aralarından istenmeyen (= süflî, şeytanî) arzuları seçmek gerekir; yoksa hayat devam edemez. Oruç, bir ömür, istenmeyen (= süflî, şeytanî) arzuları tutmak; istenen (= insanî, islâmî) arzuları açmak (= iftar) içindir. Ramazan boyunca bir ay, tüm arzular kontrol (= terbiye, ıslâh) edilir, ve on bir aya (= tüm seneye) teşmîl edilir. Rabbe kulluk, arzuların kontrol (= terbiye, ıslâh) edilmesidir. Sizce Rabbe kulluk, bir ayla (= Ramazan’la) sınırlı olabilir mi?!. Bir ay Allah’...
Devamı

İMAN - AMEL İLİŞKİSİ

Vita Activa - Vita Contemplativa. Amel-Eylem Yaşamı - Düşünce Yaşamı. Pratik Yaşam - Teorik Yaşam. Esasında bu iki yaşam (= iman ile amel), birbirinden ayrıl/a/maz. Bu, ruh ile beden gibidir. İman, ameli; amel, imanı tamamlar. İman, amelin özü/çekirdeği; amel, imanın meyvesidir. Öz (= iman), “çürük” olursa; meyve (= amel) “bozuk” olur. Meyvenin tadı (= lezzeti), özden, özün gücünden (= imandan) gelir. Ruhu, bedenden (= bedeni, ruhtan) ayırırsak, “ölüm” gerçekleşir. Bedenin her eylemi, ruhun emri/eseridir. Ruhta, akıl (= düşünce), arzu/istek ve irade yüklüdür. Elma/nın özü (= çekirdeği), elma olmayı ister. Düşünce (= fikir) adamı ve eylem (= aksiyon) adamı kategorileri, insandaki iman (= düşünce) ile ameli (= eylemi) birbirinden ayırmanın = insanı ikiye bölmenin sonucudur. Bu, düşünce (= fikir) adamında eylemi; eylem (= aksiyon) adamında düşünceyi yok var saymaktır. Bu, bu çağın “uzmanlık hastalığının” bir ürünüdür. Eylem, eylem için yapılmaz; eylemin (= amelin) bir amacı/ereği olmalıdı...
Devamı