KOMŞU OLMAK

Önce olmak, sonra da O/olana komşu olmak.

Olmak, mevcûd (= var) olmaktır. Bizler, mâdum (= yok), en azından mümkün varlar, varlıklarız. Vâcib-ül Mücûd, O.

Komşu, câr (= جار); müennesi câriye. Biz câriyeyi, savaş esiri kadınlar için kullanırız. Kişilerin de ülkelerin de komşuları olur. Komşular geçinemezlerse, aralarında “savaş” çıkar; yenen, yenileni esir alır; yenilen, yenenin cârı ve câriyesi (= âsî komşusu) olur.

Komşular, iyi anlaşır, iyi geçinirlerse, birbirlerine hem iyi bir “câr” hem de iyi bir “yâr” (= dost, sevgili) olurlar.

(Sakin hâ!, buradaki sözlerimi cinselliğe hamletmeyin.)

İyi bir câr’ın, iyi bir yâr’ın, iyi bir dâr’a (= yurda) ihtiyacı vardır.

Rabbim bizi, cennette Efendimize (iyilere) komşu eylesin.

...

Bir de, Kur’ân’da “Allah ile beraber olmak = meallah =  مَعَ اللّٰهِ tâbiri var.

Kimler Allah ile beraber?!.

• Sabredenler. (2/153.)

• İyi davrananlar. (29/69.) 

• Muttaqîler. (2/196.)

• Mü’minler. (8/18.)

...

Hicret esnasında Sevr’de kuşatıldıklarında Efendimiz, arkadaşı Ebû Bekir (r.anh)’a : “lâ tahzen!, innallâhe meanâ = üzülme!, Allah bizimle (beraber).” demişti.

İyi komşu, iyi komşuyu korur.

İyi komşu olmaya bakalım!.

...

Allah (c.c.) nerede?!.

Her yerde.

...

Yine sınırı zorladım, inşallah haddi (= sınırı) aşmamışımdır; korkuyorum.