CUMA

Cuma, Müslüman toplumun haftalık “toplanma, cem” günü; cemaatle kılınan namazlarda da bu var. 

Müslüman toplum dedim. Toplum, belli ilke ve kuralları kabul ederek, bir arada yaşayan topluluk, cemaattir. Müslüman toplum, Müslümanlığın ilke ve kurallarını kabul edenlerin cemaatidir. Her toplum, organize bir yapıdır; bir lideri vardır. Lider, toplumu oluşturan insanları zaman zaman toplar; “olup-bitenlerden” onları haberdar eder.

...

Mekke’de bir topluluk vardı; ama, henüz bir cemaat yoktu; çünkü Müslümanlar “organize” değildi. Medine’de, çok sık bir araya gelme ve toplu ibâdet etme ihtiyacı hâsıl oldu. Çünkü yeni ve organize bir toplum (= devlet) kuruluyordu. Birlik-bütünlük, yardımlaşma-dayanışma ve istişare elzemdi. Günde beş vakit toplanılıyordu, Cumaları (= Cuma günleri) ise herkes, bu toplantıya çağrılıyordu; o saatlerde alış-veriş ve her türlü iş yasaktı!. (62/9.) Cumadan (= toplantıdan) çıkınca, artık yapılacak işler, cumada (= toplantıda) alınan kararlara göre yapılacaktı. Hutbe, bu kararların ilânı, resmî bildirisi idi. Düzen (= birlik-bütünlük, yardımlaşma-dayanışma) böyle sağlanacak; ve İslâm, bu şekilde güçlenecekti.

Hacc ile bu uygulamanın çapı (= ölçeği) genişletildi; toplantı, “büyük salona, büyük meydana”! (= Kâbe’ye = Mescid-i Haram’a) taşındı.

...

Bugünkü Cumalarda böyle bir fonksiyon var mı, kaldı mı; bu Müslümanlar niye toplanıyor, onları kim topluyor, kime ne görev veriliyor?!...

Cumamızın (= Cuma günümüzün veya toplantımızın) hayırlı-mübarek olmasına bir de buradan (bu açıdan, böyle) bakın; ve ona göre Cuma mesajları atın.

Şimdilik bu kadar.