BEKLENTİ

Beklemek fiilinden türetilmiş isim beklenti; umut anlamında ama umuttan farklı. Umut,  bir duygudur, gerçekleşir de bilir, gerçekleşmeye de bilir de; beklenti ise, olması/gerçekleşmesi beklenen bişeydir ve gerçekleşmesi yönünde güçlü bir inanç vardır. Umutta da bir beklenti (beklenen) vardır ama o beklenti (beklenen) net değildir, ola da bilir olmaya da bilir; beklentide olması umulan (beklenen) şeye dair güçlü bir umut (inanç) vardır; ayrıca bu umut, kişisel bişeydir; beklentide ise bu umut toplumsallaşmıştır.

Beklentinin toplumsal hâli, bir kurtarıcı beklentisidir; ki bunun bizim dünyamızdaki karşılığı Mehdî/Kurtarıcı beklemektir. Şiîlik’te de Sünnîlik’te de (tüm Müslümanlar arasında) bu beklenti bir inanca dönüşmüş durumdadır.

Bu beklentinin oluştuğu ortam, dünyada haksızlığın/adâletsizliğin, zulmün her yerde kol gezdiği, yakın gelecekte umudun da tükendiği bir ortamdır. Biz göremezsek de bir gün tüm haksızlıkları, adâletsizlikleri, zulmü ortadan kaldıracak biri (Mehdî) çıkacak/gelecek ve dünyayı tekrar düzene/adâlete kavuşturacaktır.

Beklenenin adı, dönem dönem değişmiştir; kimi yerde Gavs (Gavs-i A’zam) olmuş, kimi yerde Kutub (Kutb-ul Aktab) olmuş, kimi yerde zamanın en iyisi, harikası (Bedîuzzaman) olmuş, kimi yerde asrın Müceddidi (Müceddid-i Elfi Sâni) olmuştur...

Dünyada tümüyle adâletin (%100) gerçekleşmesi, herkesin %100 âdil olması mümkün müdür? Bu, burada herkesin “tam Müslüman” olmasına, artık kimsesin kötülük işlememesine, herkesin cenneti hak etmesine, âhiretin de artık “anlamsızlaşmasına” bağlı değil midir?

Bence böyle bir durum burada mümkün değildir. Burada hep iyiler ve kötüler olacaktır. İyiler ve kötüler tümüyle âhirette ayrılacak, buradaki Mehdî beklentisinin, insanları “tembelliğe” sürüklemesi de bu şekilde sona erecektir; bu beklenti, bizi tembelliğe ve sorumsuzluğa itiyor.

Âhir zamanda da olsa bir Mehdî gelecekse bile bu, bugün bizdeki sorumluluğu ortadan kaldırmamalıdır; gelmeyecekse, zaten beklentimiz boşa çıkacaktır.

Böyle bir riske girmeye değer mi?