BEŞ YEMİNDEN SONRA!

Dikkat!, yemin eden Allah, Rabbimiz!.

İnsan yemin ederse, Allah’ı şâhit tutar; Allah yemin ederse, neyi şâhit tutar?!. (Kendini, Elçilerini, Melekleri, Vahyi/Kur'ân’ı, Kıyamet Gününü, Güneşi, Ayı, Gökyüzünü, Asrı, Kuşluk Vaktini, ...)

Yemin, sözü kuvvetlendirmek ve yeminden sonraki sözü kesin kılmak için edilir. Bir değil, tam beş yeminden sonra (6. âyet ve devamına) söylenenlere dikkat!.

Âdiyat Sûresi  : 

1. “Vel âdiyâti dabhan.” = Kızgınlıkla (hınçla) düşmanlık yapanlara veya soluk soluğa koşan (at)lara.

2. “Vel mûriyâti kadhan.” = öfkesinden yanıp tutuşanlara veya tırnaklarından ateş saçanlara.

3. “Vel mugîrâti sübhan.” = Sabah erkenden akın/baskın edenlere veya sabahlara kıskançlık yapanlara.

4. “Fe eserne bihî nak’an.” = Tozu dumana katanlara veya ortalığı (fesada) bulandıranlara.

5. “Fe vesadna bihî cem’an.” = Toplumun (topluluğun) tam ortasına dalanlara veya toplumu fesada boğanlara. 

6. “İnnel insâne li Rabbihî lekenûd.” = Kesinlikle insan, Rabbine karşı çook nankördür.

7. “Ve innehû alâ zælike le şehîd.” = Kendi de buna şâhittir.

8. “Ve innehû li hubbil hayri le şedîd.” = Çünkü o, mal hırsına = muhabbetine, servete çoook düşkündür, malı çoook şiddetle sever.

9. “Efelâ yæ’lemu ilâ bu’sira mâ fil kubûr.” = Herkes kabirlerinden (ya da beden mağaralarından) çıktığı zaman bilecek, (bilmeyecek mi sanırsın)!.

10. “Ve hussile mâ fis’sudûr.” = Gönüllerde (sadırlarda/göğüslerde, kalplerde) olan açığa (çıkacak) çıktığı zaman!.

11. “İnne Rabbehüm bihim yevmeizin le habîr.” = Kesinlikle (işte) o gün, onlar Rableri/nin her şeyden haberdar (olduğunu anlayacaklardır; şimdi anlamıyorlar ya da anlamamış görünüyorlar)!.

...