HAYATÎ!...
İnsanda = insan bedeninde her organ önemli ve hayatîdir ama en hayatî, en merkezî organ kalptir, kalp çalışmazsa hiçbir organ beslenemez. Kalpten sonra beyin/akıl. Beyin/akıl çalışmazsa, insan ne yaptığını bilemez. Tüm organlar, kalbi ve aklı (beyni) korumak zorundadır.
“Akleden kalb”/kalb, imanın da merkezidir. Kalpte iman olur da beyin/akıl olmaz/çalışmazsa, o iman “taklid’e”; akıl çalışırsa o iman “tahkîk’e” dönüşür.
Akıl ve kalp = tüm beden, “dışarıdan alınan” gıda ve hava ile beslenir. Gıdasız (imansız!) “bikaç gün = dünyada”! yaşanabilir ama havasız/imansız üç dakika dahî yaşanamaz. “Dışardaki hava”, “nefestir.”, nefes, “nefhadır.”!. Bu “nefha”, bize her “ân” üfürülmekte/verilmektedir ama çoğumuz onu (O’nu) “reddetmekte, geri vermektedir.”!.
“Verince de/verirken de şükür, alınca da/alırken de şükür.” diyenler maalesef çook az.
(Not: Çok ince bir okuma yapmalısınız.)
Yorumlar
Yorum Gönder