ACELE ETME/YİN!

"Acele etme/yin!."

Bu Emir = bu Söz Rabbimizden bize, bana, hepimize.

21/Enbiya, 37, 16/Nahl, 1 : “İnsan “aceleden” yaratılmıştır (acelecidir); yakında ayetlerimi göstereceğim; acele etme/yin!.”  “Allah’ın Emri geldi-gelecek!, acele etmeyin! (Onun çabuk gelmesini istemeyin!)...”

‘Ne zaman bu.’? demeyin. Sabredin. 

İnkârcılar da azabı çabuk istiyorlar. Sana “meydan okuyorlar”. O azap onlara hiç farkında olmadan, ansızın gelecek... ve onları kuşatacak. (29/Ankebut, 53-54.) Onlara, işte acele istediğiniz azap bu azap!, tadın! denecek. (51/Zariyat, 14.)

“Hayır siz âcil = acele olanı seviyor, ebedî olanı (âhireti) hiiiç umursamıyorsunuz.” (75/Kıyamet, 20-21.)

(Burada) acele ediyorsunuz; aceleci davranıyorsunuz.

İnananınız da inanmayanınız da “aynı”!.

Hepiniz acelecisiniz!.

İnananınız “imanını artırmaya”; inanmayanınız da inanmaya gayret etsin!.

Kimse gelip-geçici olanı (dünyayı), öncelemesin = aşırı sevmesin de “zor güne” (hesap gününe) ve âhirete hazırlık yapsın!. (aman hâ! o günü ihmal etmeyin, unutmayın.) (76/İnsan, 27.)

Geldi-gelecek!...

Belki de ansızın. 

Gelince de, “ne çabuk geldi”! diyeceksiniz.

“Ya Rabbî bizi bi daha gönder de sâlihat yapalım.” (32/Secde, 12.); “bizi buradan çıkar da düzgün yaşayalım.” (35/Fatır, 37.) diyeceksiniz.

Diyeceğiz.