İNSANIN GELİŞİMİ

Tekâmül. Kemâl (= insan-ı kâmil olma) yolculuğu.

İnsanoğlu, beden, duygu ve düşünce varlığıdır. Bedenî (= hormonal) bir rahatsızlığımız yoksa, beden gelişimimiz doğaldır, elimizde/irademizde değildir; ama duygu ve düşünce gelişimimiz elimizde/irademizdedir.

Aslında, duygunun gelişime pek de ihtiyacı yoktur; çocuk kalmak, çok daha iyidir; ama düşünce gelişimine çook ihtiyacımız vardır. İnsandaki duygunun merkezi kalp; düşüncenin merkezi ise akıldır. Düşüncemiz gelişmezse (= akıl bâliğ = erişkin olamazsak), duygumuz da (= kalp de) donuklaşır = katılaşır ve meseleleri (= olup-bitenleri) doğru anlayamayız. Bizi imana düşünce taşır; iman da kalbimizi yumuşatır.

“...feveylül lil gâsiyeti qulûbühüm... kalpleri katılaşmış olanlara yazıklar olsun!...” (39/22.)

“Allah’ın, göğsünü İslâm’a açtığı kimse, Rabbinden bir ışık (= nûr) üzerinde olmaz mı?!. Öyleyse Allah’ın Zikrine karşı kalpleri katılaşmış olanlara yazıklar olsun!. İşte onlar, apaçık bir sapkınlık içindedirler.”

اَفَمَنْ شَرَحَ اللّٰهُ صَدْرَهُ لِلْاِسْلَامِ فَهُوَ عَلٰى نُورٍ مِنْ رَبِّه۪ۜ فَوَيْلٌ لِلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللّٰهِۜ اُو۬لٰٓئِكَ ف۪ي ضَلَالٍ مُب۪ينٍ