AYET SONU OKUMALARIM

Sadece Bakara Sûresindeki âyet sonlarına şöyle hızlı bir baktım ve aşağıdaki âyet bitişlerini not aldım.

“Alîmu-n Hâkîm.” Önce bil, sonra hükmet = hakîm ol!.

“Azîzu-n Hakîm.” Önce aziz (= ızzetli) ol, dik dur, yamulma; sonra hükmedersin; aksi hâlde mahkum olursun!.

“Tevvabu-r Rahîm.” Bir hata yaptığında (= bir günah işlediğinde) önce af dile (= tövbe et), sonra merhamet bekle.

“Vâsiu-n Alîm.” Âlim olmak istiyorsan, geniş düşünmelisin, meselelere kuşatıcı bir bakışla bakmalısın. 

“Şâkir-un Alîm.” Bildiğini/n hakkını/ vermezsen, şükretmezsen, öğretene teşekkür etmezsen; kendini âlim sanma. Şükür, ilmi artırır.

“Semîu-n Alîm.” İlmin başı dinlemek (ve okumaktır). İç sesini (= vicdanını, enfüsü) de, dış sesleri (tabiatı, âfakı) de iyi dinle, ki iyi bir kulağın olsun ve ilmin artsın.

“Rahmân-ur Rahîm.” Merhamet etmezsen, merhamet olunmazsın. Rahman, genel rahmet; rahim, özel rahmettir. Özel merhamet istiyorsan, herkese merhamet et.

“Ğafûr-ur Rahîm.” Affetmeden rahmet bekleme!.

“Ğafûr-un Halîm.” Affetmeden = öfkeni yenmeden, halîm (= sâkin, mülâyim, yumuşak huylu) olamazsın. 

“Ganiyy-ün Halîm.” Halîm olmanın yolu cömert olmaktan (= vermekten, zengin olmaktan) geçer.

“Ganiyy-ün Hamîd.” Sadece “zenginler”! hamdeder, şükreder; onlar, sadece Hamd’in yegâne Sahibine muhtaçtırlar. El-Hamdü lillâhi Rabb-il Âlemîn.

“Aliyy-ül Azîm.” Bizde hem Ululuk hem Yücelik (= ikisi birden) bulunmaz. 

“Semîu-n Basîr.” İşitme,  dinleme (= kulak); görmeden (= gözden) öncedir. Sohbet, filmden; ses, görüntüden daha etkilidir, vb...

“Raûfü-r Rahîm.” Şefkat (= sevgi, merhamet) önce; Rahmet sonradır.

Bu yorumlar (= te’viller), bana özel, ilk bakışta bana ait görüntülerdir. Siz, farklı şeyler (= görüntüler) görebilirsiniz.