TÂLİM & TERBİYE

Yeni adıyla Eğitim-Öğretim, eğme = eğerek öğretme ve terbiye etme.

Tâlimin kökü, ilim; terbiyenin kökü, rabebe ya da rabbebe; rab de aynı kök. 

Şimdilerde biz tâlimi, askerde yapılan (fiziki) hareketler (= kültür-fizik hareketleri) olarak biliyoruz. İlim öğrenmek de bir tâlimdir, aklın tâlimidir. Bu tâlimin etkili olup-olmadığı terbiye ile belli olur. Terbiyeli (= eğitilmiş) adam, hâl ve hareketlerine (sözleri de dâhil), dikkat eden adamdır. Hele de bu adam, “benim Rabbim Allah” (= beni terbiye eden Allah) diyorsa, çook daha dikkatli çook daha hassas olmalıdır, ve TERBİYECİSİNE = RABBİNE söz söyletmemelidir!.

...

Adam, ısrarla ve kasıtla terbiyesiz sözler söylemeye, terbiyesiz hareketler yapmaya devam ediyor; üstelik de “benim Rabbim Allah” diyor.

Utanmıyor, sıkılmıyor. 

Bu adam, Rabbin (= Kur’an’ın) tâliminden ve terbiyesinden geçmiş olabilir mi?!.