SAVURMA ya da SAVRULMA

1. Düven/Dövenle dövülmüş ekini sapından (= samanından) ayırmak için rüzgâra vurmak.

2. Rastgele sağa-sola veya bir yöne! (= her yöne) saçılmak.

3. Eldekileri (= malı, zamanı, hayatı, vb. şeyleri) amaçsızca israf etmek.

Savurmada eldekiler; savrulma da ise bizzat kendimiz savruluruz.

Rüzgâr, Farsça bir kelime. Bu kelimenin Arapça karşılığı rîyh; ruh da aynı köktür.

...

Coğrafî (= doğal) olarak rüzgâr çeşitleri : Lodos, Keşişleme, Karayel, Kıble, Poyraz, vs.

Bir de “yapay, siyasî-toplumsal-fikrî rüzgârlar” var. Asıl bu rüzgârlar bizi savurur, savuruyor. Aklımız ve irademiz, doğal-coğrafî rüzgârlara zaten karşı koyamıyor ama “yapay, siyasî-toplumsal-fikrî rüzgârlara” karşı koyabilecek güçteler.

Ama biz o rüzgârları da doğal rüzgârlar gibi görüyor ve hayatımızı bu rüzgârlara teslim ediyoruz.

Bu yapay rüzgârları estirenler, bizi kendi amaçları için savuruyorlar. Doğal rüzgârların ne zaman ve nereden estiğini “bilirsek”!, onların bizdeki samanı deneden (dâneden) ayırmak (= bizi adam etmek, olgunlaştırmak) için estiğini de biliriz = fark ederiz. = Kader.

...

Bu dünyada kimsenin hayatı tek-düze gitmiyor. Kimi, doğal rüzgârlara; kimi de yapay rüzgârlara kaplıyor; kimi de direniyor veya biyerlere sığınıyor.!.

Rüzgârlar çook şiddetli olunca (= fırtına), aslında yapacak bişeyimiz de kalmıyor. = Kadere teslim oluyoruz; bu da bir tür sığınma.

Güçlü olduğunu zanneden insan, aslında ne kadar da güçsüz!.

İnanan, bu savrulmaya bitür sığınma olarak bakıyor; inanmayan da bu savrulmayı parçalanma veya yok olma olarak görüyor.

Hepimiz, öyle ya da böyle “Bir El’in El’inde” bişekilde “savruluyoruz”!; bunun adına da hayat diyoruz.

Eninde sonunda herkes bişekilde teslim (= müslüman) oluyor, olacak. = Ölecek!. Ölmeden teslim (= Müslüman) olanlar, emniyetli bir “yere” (= cennete!); ölünce teslim (= müslüman) da berbat/emniyetsiz bir “yere” (= cehenneme!) gideceğine inanıyor.

Ben meseleye böyle bakıyorum, sizi bilemem.

Özgür irade ve bilgi (= akıl), sadece esen rüzgârları tanımamıza ve onları birbirinden ayırt etmemize yarıyor. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı