ZİKİR = HATIRLAMA

Zikir = Hatırlama :

1. Zikir (= hatırlama), zaman zaman unutulan, ara ara (= ara sıra) akla gelen (= hatırlanan) şey/ler içindir.

2. Hiç akıldan çıkmayan (= unutulmayan) şey için, zikir = hatırlama söz konusu değildir. 

3. Bazı şeyler de bir kere yaşanır; bir daha hiç hatırlanmaz.

...

Allah’ı zikir = hatırlama, biz unutkan kullar için çoook büyük oranda birinci kategoriye dahildir. İkinci kategori çoook az kişiye nasip olur. Üçüncü kategoride (de) zannımca çoook az kişi vardır.

Dünyanın hayhuyu veya içine daldığımız yaşam meşgaleleri bize Rabbimizi unutturur. Günde beş vakit kılınan namaz (müezzin, ezan), bizi bu unutkanlıktan çekip-alır, almalıdır, en azından günde beş kere bize Allah’ı hatırlatmalıdır.

Dâimî namaz (70/23) ise, her dâim O’nu hatırlama ve her işi O’nun Rızası için yapmadır.

...

Avamın anladığı zikir, tesbih çekme; havassın anladığı zikir, birinci hâlden ikinci hâle geçmedir. Tesbihle eğer sadece “kuru bir isim” tekrarı yapılıyor, bu eylem/iş, kalbe = bilince işlemiyor ve sâlih amellere = eylemlere dönüşmüyorsa, yapılan bant kaydı tekrarından öte geçmez ve bu zikrin kişiye hayatta hiçbir faydası dokunmaz.

...

“vezkurûnî ezkurküm...” (2/152.)

Beni zikredin = hatırlayın ki, Ben de sizi zikredeyim = hatırlayayım.

Allah unutur mu ki, hatırlasın?!.

“... lâ te’huzuHû sinetün ve lâ nevm ...” (2/255.)

O, unutmaz ve uyuklamaz = dalmaz.

Pekiî, O’nun bizi hatırlamasını (= zikrini) nasıl anlayacağız, anlamalıyız?!.

Biz O’nu hatırlayarak iş yaparsak, iyi işler yaparız; O da bizi iyi hatırlar. O’nu hatırlamadan iş yaparsak, kötü işler yaparız, O da bizi kötü hatırlar.

Bizim O’nu hatırlamamız = zikretmemiz, bizim iyi işler yapmamız içindir. (= bizim içindir). O, bizim her hâlimizde bizi hatırlar, O’nun “Gözünden”! hiçbişey kaçmaz.

Biz hep O’nun Gözü önündeyiz. = “... fe inneke bi e’ayüninâ ...” (52/48.)

Zikir, bize bu bilinci vermek, bizi adam (= iyi bir kul) etmek içindir.