BAHÇE SAHİPLERİ

Kalem Sûresi 17 ilâ 33. âyetleri lütfen okuyun. Ben, 26. âyeti “biraz farklı”! yorumlayacağım. Âyetin normal (= zâhirî) yorumu, bahçenin darmadağın olması ve bahçe sahiplerinin şaşırması. Âyet,  “felemmâ reavhâ, kâlû : innâ ledâllûn.” = Onu (= o bahçeyi) gördüklerinde şaşırdılar. der. Çünkü onlar, bahçelerini “kesin” (= hiçbir istisnâya mahal vermeden) devşireceklerini düşünmüşler ve hiçbir yoksulu bahçenize yaklaştırmayın, demişler; ‘aklı başındaki adamı’ (= ‘vasat’! olan adamı = evsatuhüm) da dinlememişler, kendilerine (= kendi akıllarına) çook güvenmişler, (o adam onlara : Rabbinizi tesbih edin, demişti; onu dinlemediler); Allah da onların bahçelerini kessarîme (= simsiyah küle) çevirmişti.

Herkes, buradaki amelleri (yaptıkları) ile, yarın devşireceği bir bahçe yapıyor. Yarın (?!), bu bahçenin devşirilme/hasat mevsimi gelecek. Kiminin hasadı iyi; kimininki kötü olacak. Kimse, kendi amellerine (yaptıklarına) güvenerek iş yapmasın; “istisnâları”! hesaba katsın; hiiç beklemediğimiz bir âfet, bizim bahçemizi de kupkuru, kapkara kılabilir. Yarın, tıpkı, o bahçe sahipleri gibi, azgınlığımızın (= tâgîn, tâğût da aynı kök) farkına varıp pişman olabiliriz. Henüz fırsat varken, sadece Rabbimize rağbet etmeliyiz; onlar da öyle yapmışlar, ve artık sadece Rabbimize rağbet edeceğiz. = “innâ ilâ Rabbinâ râgibûn.”, demişlerdi.

Çoğu, bu kıssayı olumsuz yorumlar; bence bu kıssa olumlu da yorumlanabilir. Bence bu kıssa bizim için, çook önemli, çook öğretici bir uyarıdır.

Mü’min, kendi amellerine değil, sadece Rabbine güvenendir.