AHLÂT

Ahlât, iki şekilde yazılır : اخلاد ve اخلاط. Huld ve Hult =  خلد ve خلط .

İlki, ölümsüz, ruh; huld’dan, “hâlidîne fîhâ” = Orada ölümsüz/sonsuzca yaşarlar. İkincisi, karışım; vücuttaki salgılar : kan, balgam, sarı ve kara safra. (ve yaban armudu.)

“...ehlede ilel ard...” = Dünyada ebedî kalacağını düşünmek/sanmak!. (7/176)

“yehsebü enne mâlehû ehlede/h.” = Malının kendini ebedî kılacağını hesap eder/sanır. (104/3)

Ruhun ölümsüzlüğüne (ve bedenin ölümlülüğüne) bir de buradan bakalım!. Dilde, aradaki fark, dal/d (د) ve tı/t (ط)!. Harf okumasına göre!, bedendeki ahlâtların (ط ile) = bedenin; ahlâtâ = huld’de (د ile) dönüşmesi için, de’nin kapanması (= secde etmesi) = “elifle/ا”! buluşması (= دا=  ط) ve dosdoğru olması gerekiyor, gibi (?!). Bu, malla (= mal biriktirmekle) ve dünyaya dalmakla/saplanmakla olacak bişey değil. Allah-u A’lem.

Not : Kelimelerdeki göstergeleri = harfleri (fenom/en/leri; fenom, en küçük ses birimi, harf) okudum, yanılmış olabilirim.