LÂ HAVLE...

"Lâ Havle ve lâ Quvvete illâ Billah..."

Güç ve Quvvet sadece Allah’tan, Allah için...

Lâ ve illâ kalıbı, hem nefy hem isbat bildirir. 

Allah’ın gücü ve kuvvetinden başka güç ve kuvvet yoktur; bütün güç ve kuvvetler O’nundur. Bütün güç ve kuvvetleri, sahiplerine O vermiştir.

“Lâ ilâhe illâ-l Allah.” da böyle/bu kalıptadır. Allah’tan başka ilâh yoktur. Allah’ın ilâhlığından başka bir ilâhlık yoktur, olamaz. İlâhlık taslayanlar, O’nun İlâhlığını gasb ederler. O, gücünü kuvvetini başkalarına verir ama ilâhlığını vermez. İlâhlık, sadece O’na = O’nun Zâtına tahsislidir. 

İlâhlık taslayanlar, gücü ve kuvveti de kendilerinin bilirler; ben yaptım, ben ettim, ... derler. Sadece Allah’ı ilâh bilenler, bütün güç ve kuvvet Sen’indir, Sen’dendir, derler. Güçleri ve kuvvetleri azalınca ya da kalmayınca, O’ndan güç ve kuvvet alırlar. (Şarj olurlar.)

Nasıl?!.

İbâdetler, O’ndan güç almanın yollarıdır.

Namaz, insana manevî güç ve kuvvet,

Oruç, insana dayanıklılık,

Zekât, zindelik,

Hacc, birliktelik verir.

Pekiî, bu güç ve kuvvet niçin/ne içindir, veya bitince/tükenince niye depolanır/toplanır?!.

• Yaşamak için.

• Yaşatmak için.

Yaşamadan yaşatılmaz, ama sadece kendileri için yaşayanlar, bencillerdir.

Yaşatmak ise, Allah’ın dinini hâkim kılmakla mümkündür; buna cihat (cehd); bunun için çaba sarf edene de mücahit denir. Mücahitler, (cehd ede ede) güçleri ve kuvvetleri kalmayınca veya azalınca, günde beş kez şarj olurlar = güç ve kuvvet doldururlar. Yaşatma gibi bir derdi olmayanlar da maddi gıdalarla güç-kuvvet (= enerji) depolarlar, bu güç ve kuvvetlerini de nereye kullanacaklarını bilemezler, yaşatma yerine öldürmeyi (şiddeti) tercih ederler.

Bize verilen güç ve quvvetin nerede ve nasıl kullanılacağının formülü/kilidi : “Lâ ilâhe illâ-l Allah”ta. ‘Lâ ilâhe illâ-l Allah’ı içlerine sindiremeyenler, kendilerine verilen güç ve kuvveti zâlimce kullanırlar; sindirenler ise, “Lâ Havle ve lâ Quvvete illâ Billah...” derler ve güç ve kuvvetlerini O’nun dinine destek vermek için kıllanırlar. Salât (namaz) da, O’ndan destek (güç-kuvvet) almaktır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı