ÖLÜM-SÜZ-LÜK

“Allah-u lâ ilâhe illâ Hû/Hüv El-Hayy-ul Qayyûm; lâ te’huzüHû sinetün ve lâ nevm... = İlâh, sadece Allah’tır (başka ilâh yoktur); O, Hayy-ul Qayyûm’dur; unutmaz, uyku tutmaz = uyuklamaz = uyumaz...” (2/255.)

Ölümsüzlük, Hayy-ul Qayyûm’luk ve uykusuzluktur; uyku, yarı/m ölümdür; uykuda her şey unutulur, uyanınca hatırlanır.

Ölümsüz olmak istiyorsak, ÖLÜMSÜZÜN = ÖLMEYEN'in ve ‘UYAMAYAN’ın! “Katında” (= ındellah) kendimize “bir yer”! edinebilmeliyiz, ki unutulmayalım ve ölmeyelim!.

Bu nasıl olur?!.

O’nun bizi sevmesiyle.

O, kimi/kimleri sever?!.

Kendisini dinleyenleri ve sevenleri.

“Bazı insanlar, Allah’ın yanı sıra başka varlıkları O’na denk tutarlar ve onları Allah’ı sever gibi severler. İman edenlerin Allah’ı sevmeleri ise her türlü sevgiden (= öteki tüm sevgilerden) daha üstündür. Zulmedenler azabı gördükleri zaman, kuvvetin bütünüyle Allah’a ait olduğunu ve Allah’ın azabının çok şiddetli/çok çetin olduğunu keşke daha önceden anlayabilselerdi!.”

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللّٰهِ اَنْدَاداً يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللّٰهِۜ وَالَّذ۪ينَ اٰمَنُٓوا اَشَدُّ حُباًّ لِلّٰهِۜ وَلَوْ يَرَى الَّذ۪ينَ ظَلَمُٓوا اِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَۙ اَنَّ الْقُوَّةَ لِلّٰهِ جَم۪يعاًۙ وَاَنَّ اللّٰهَ شَد۪يدُ الْعَذَابِ

(2/165.)

Her şey gibi, ölümsüzlük de O’nun kuvveti iledir.

O’nun “unuttuklarının”! hâlini tahmin dahî edemiyorum.

“Öyleyse bu gününüzle karşılaşmayı unuttuğunuz için tadın azabı. Kuşkusuz Biz de sizi unuttuk. Yapmış olduklarınıza karşılık, sürekli olan azabı tadın.”

فَذُوقُوا بِمَا نَس۪يتُمْ لِقَٓاءَ يَوْمِكُمْ هٰذَاۚ اِنَّا نَس۪ينَاكُمْ وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

(32/14.)