KURBAN

Kurbanın Arapçası zibh. Kelimenin kökü ZBH (ذبح); mezbaha (kesimhâne) de aynı kök.

Biz, kurbanı NHR (نحر)’dan, “fesalli lirabbike venhar!” (108/2.) Türkçeye terceme ederiz; oysa 37/Saffât, 102 ve 107’deki zibh kelimesi, hem açıkça Hz. İbrâhim’in oğlu İsmâil’e hem de Kurban’a = Kurbanlık koça atıftır. NHR (venhar), sadece Kevser’de geçer, anlamı da “gönülden = kalpten Rabbe yönelme, O’nun için her şeyden (evlattan bile!) vazgeçme, derîîn ihlâs ve her şeyi Rabbe tahsisdir.”

...

Bu vesileyle ben bu yazıda, Efendimizin : “Ben, iki kurbanlığın oğluyum. = Ene, ibn-iz zebihâyn.” hadisine değineceğim.

Kimler, bu iki kurbanlıklar?!.

İsmâil ve Abdullah.

İsmâil, Hz. İbrâhim’in oğlu; Abdullah da AbdulMuttalib’in.

Efendimizin (Kureyş’in) soyu, tââ Hz. İsmâil’e (Hz. İbrâhim’e) = Adnânilere (= Adnan’a) dayanır. (İbrâhim). İsmâil. Adnan. Ma’d. Nizar. Mudar. İlyas. Müdrike. Huzeyme. Kinâne. Nadr. Mâlik. Fihr (onlara Kureyş ismini Fihr vermiştir.). Gâlib. Lüey. Ka’b. Mürre. Kilâb. Kusay. AbdüMenâf. Hâşim. AbdulMuttalip. Abdullah ve Hz. Muhammed. (Bu isimlerin başına bin/b. = oğul/oğlu konursa zincir 22 göbek sonra tamamlanır.)

Efendimizin babası Abdullah, aynı babadan ama farklı analardan 16 kardeştirler. Hâris. Nevfel. AbdulUzzâ = Ebû Leheb. Mukavvim. Hamza. Dırâr. Abbas. AbdüMenâf = Ebû Tâlib. Zübeyr. Abdullah. Atike. Ümeyme. Beyzâ. Berre. Safiye. Arvâ. (10 oğlan, 6 kız.)

Dede AbdulMuttalip (Abdullah’ın babası), bir rivayete göre gördüğü rü’ya üzerine, başka bir rivayete göre de ilk oğul Hâris’ten başka oğlu olmadığı ve toplum tarafından rencide edildiği için yemin etmiş, on erkek çocuğum olursa, birini Kâbe’de Allah’a kurban edeceğim demiştir; de, yol = âdet olur diye kabilesi buna karşı çıkmıştır. Bir çözüm yolu bulmak için arrafa (kâhine) gidilmiş, arraf, oğlunla develer arasında ok atalım demiş ama bu, en az 10 deve ile başlar, develer 10’ar 10’ar artırılır teklifinde bulunmuş... 100 deve karşılığında ok yön değiştirmiş ve Abdullah kurtulmuştur...

İyi ki de kurtulmuştur.

İşte bunun için, Efendimiz babası Abdullah’ı ve büyüüüük dedesi Hz. İsmâil’i kastederek : “Ben, iki kurbanlığın oğluyum.” buyurmuştur.

Kurban yaklaştı; böyle bir hâdise de aklınızda bulunsun istedim. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı