NÂFİLE

Nâfileyi biz, günlük, gündelik dilde boş veya fazladan (gereksiz) anlamında kullanıyoruz. 

Pekiî bu kelimenin dinî dildeki anlamını hiç merak ediyor muyuz?!.

Nâfile ibâdet deyince, gereksiz, fazladan (boşu boşuna) kılınan namazları mı anlıyoruz?!.

İsrâ 79. âyette geçen teheccüd namazı da nâfile!. “... fetehecced bihî nâfileten leke...” deniyor. Aynı kelime, Enbiyâ 72’de de geçiyor. “ve vehebnâ lehû İshâk’a ve Yâkûb’e nâfileten...” = Biz Ona (İbrâhim’e), İshâk’ı verdik ve Yâkûb’u da nâfile (olarak). İshâk, İbrâhim (a.s.)’ın oğlu; Yâkub da torunu.

...

Nâfile ile Enfâl akraba; ikisinin de kökü NFL; nefel, bağış, ganimet; çoğulu enfâl de bağışlar, ganimetler. Ganimet : 1) Savaşta elde edilen mal, başkasının malı. 2) Beklenmedik nimet. (Savaşın kazanılıp-kazanılmayacağı belli değildir.)

...

Son okuduğum kitap, Knut Hamsun’un Gizemleri. Kitabın başkahramanı JNN (Johan Nilsen Nagel). Bu adam, bir kasabaya uğrar, bir otele yerleşir; orada karşılıksız yardımlarda bulunur. Bu yardımları yaparken parasının hesabını bilmez, verirken de “incitmez”. Otelci onu zengin sandığı için acele de etmez. Otelden ayrılacağı zaman otelci birikmiş (otel) parasını ister. JNN ceplerini, cüzdanını yoklar, otel parası için bi türlü yeterli parayı bulamaz. Otelciye param bu kadar kalmış, istersen sen de bak! (cüzdanımı, üstümü-başımı ara!), der; otelci : ‘Benimle dalga mı geçiyorsunuz?’, der ama yine de cüzdana elini atar; bi tomar (deste) para ile karşılaşır!...

JNN’nin yardımları nâfiledir.

Nâfile kelimesi, 17. sûrenin (İsrâ) 79. âyetinde Makam-ı Mahmûd isim tamlaması ile birlikte geçer.

Nâfile işler (= ibâdetler) yapan kişiye, beklenmedik ikramlar (nimetler) ihsan edilir; ona zor durumlarda yardımda bulunulur.

Nâfile, boş demek değildir, biz onu Türkçede yanlış kullanıyoruz.

Farzlar, zorunlu; nâfileler, gönüllüdür. Farzları yapana çalışmasının karşılığı; nâfileleri yapana ekstra ikramlar vardır. Onları Makam-ı Mahmud (= Övülmüş Makam) beklemektedir. 

Nâfileleri sadece rutin ibadetlere (= namazlara, oruçlara) hasretmemek gerekir.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı