İKİ KİŞİDEN BİRİ

"İki Kişiden Biri!."...

Bu ibâre/ifâde, Tevbe Sûresi 40. âyette geçer. Onlardan Biri, Efendimiz; öbürü de Efendimizin en yakın dostu Hz. Ebu Bekir (r. anh.)’dır.

Hz. Ebu Bekir (r. anh.), Ehl-i Beyt (Hz. Hatice, Hz. Ali, Zeyd b. Hârise) dışında ilk Müslüman olan Adam’dır; ilk beşten de biridir.

Önce, Tevbe Sûresi 40. âyet. 

“Eğer siz Ona (O Peygamber’e) yardım etmezseniz, Allah Ona yardım eder. Hani o kâfirler, Onu Mekke’den çıkardıkları vakit, O, sadece “iki kişiden biri”! iken, ikisi de mağarada bulundukları sırada, arkadaşına : “Üzülme, çünkü Allah bizimle beraberdir” diyordu. Allah Onun kalbine sükûnet ve kuvvet indirmiş, Onu sizin görmediğiniz bir orduyla desteklemiş; kâfirlerin sözünü de alçaltmıştı. Bu, yüce olan Allah’ın kelimesidir. Allah Güçlüdür, Hikmet sahibidir.”

Salât-ü Selâm’ın Rasûlüllah’a yardım etmek, destek vermek olduğunu daha önce yazmıştım. “Allahümme Salli alâ Muhammed.” Biz Ona yardım etmezsek, Allah Ona yardım eder; önemli olan, bizim “o iki kişiden biri” olmamızdır. Biz, O iki kişiden biri olursak, Birileri de bize “korkma!, üzülme!; Allah bizimle beraberdir.” der ve bizim kalbimize de huzur ve sükûnet (= sekînet) indirir; bizi, bizim bilmediğimiz ordularla destekler ve bizim sözümüzü de yüceltir, kâfirlerin sözünü de alçaltır.

...

Yoksa siz hâlâ, sayı hesabı mı yapıyorsunuz?!.