TANRI İLE DİYALOJİK İLETİŞİM!...

Diyaloji (diyalog), karşılıklı konuşma. Kur'ânî = dînî tabiri ile, Vahy ve Duâ ve bu duâya Tanrı’nın cevap vermesi = isticâbe.

Vahy, Tanrı’nın insanlarla konuşması; duâ, insanların Tanrı ile konuşması; isticâbe ise, Tanrı’nın duâ eden kullarına cevap vermesidir.

Bu “konuşmayı” başlatan Tanrı’dır. “Tanrı’nın konuşmasına” (= Vahyine) duyarsız kalanlar, Tanrı ile her zaman “konuşamazlar”; ancak çook zor, çook olağanüstü durumlarda (deprem ve ölüm/çook ciddî bir tehlike ânında, gemi batarken, vs.), Tanrı ile konuşmak onların akıllarına gelir. (Bknz. Yunus 12 ve 22.)

“Tanrı ile konuşmak” (= Tanrı’ya duâ etmek), çoook özel bir duygu durumunu = çook yüksek bir duygu yoğunluğunu gerekli kılar. Bu durum, Tanrı dışındaki her şeyden uzaklaşma ve Tanrı’ya yaklaşma ânlarında olur. Bu da genelde! O’na ibâdetlerin sonrasında gerçekleşir.

Duâ ile, Tanrı da’vet edilir. Ama, Tanrı, “kirli yere, kirli kalbe” gelmez, icâbet etmez.

“lâ yemessühû illel mutahharûn.” (56/49.) âyeti de, “Tanrı ile konuşmaya” (= Tanrı’nın Kelâm’ı Kur'ân’ı okumaya, Ona dokunmaya ancak temiz olanlar mazhar olabilir, demektir. Bu, önce dış temizlikle = abdestle = suyla başlar; sonra da iç (kalp, gönül ve duygu) temizlik = taqvâ ile devam eder. Duygu yoğunluğu dediğim durum, bu ikinci durum, ikinci temizlik, Tanrı dışındakileri kalpten, gönülden uzak tutmaktır.

Kur'ân okumaya, Kur'ân’ı anlamaya ve duâya, (= Tanrı ile İletişimimize) bir de bu gözle bakalım, istedim.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı