İSTİKBAR

İstikbar, büyüklenme. Müstekbir, büyüklenen. 

Kelimenin kökü, KBR, Kibir. Kibir, kendini büyük, başkasını küçük görme.

En kibirli varlık, şeytan. Şeytan, büyüklendiği = kendini bişey sandığı için “ebâ vestekbera”, Emre karşı geldi, isyan etti.

Çoğumuz büyükleniyoruz.

Üstelik bir de “Allah-u Ekber” diyoruz!. Ekber, en büyük.

Kimimiz, malım (servetim) var diye,

Kimimiz, makamım (ünvanım) var diye,

Kimimiz, şanım-şöhretim, itibarım var diye...

...

Bahçe Sahipleri (= Ashab-ı Cennet = Cennet Ashabı. Çok enteresan değil mi?!) kıssasını hatırlarsınız. Hatırlamayanlara ben hatırlatayım. 68. Sûrenin (= Kalem) 10 ilâ 33. âyetleri arasında.

“Şunların hiçbirine boyun eğme!. :

• Yemin edip duran aşağılık adamlara.

• Kusur arayıp duranlara.

• Lâf götürüp getirenlere.

• Hayra engel olan, saldırgan günahkârlara.

• Kaba-saba ve soysuz (= zemîm) olanlara (zemmedenlere).

Onlar, malım (param, servetim) ve oğullarım (adamlarım, dayılarım, tanıdıklarım)! var diye böyle davranıyorlar (= kendilerini büyük ve güçlü ‘görüyorlar’.).

Onlara, âyetlerimiz okunduğunda, ‘eskilerin masalları’ diyorlar.

Yakında biz onların burnunu (hortumunu) sürteceğiz!. (= o büyüklüklerinden eser kalmayacak).

Onlar, şu bahçe sahipleri gibi olacak.

...

(Onlar) :

Sakın bahçenize hiçbir yoksulu yaklaştırmayın!. (dediler).

Ama,

O bahçeye kendileri yaklaşamadılar.

Herhalde yanlış yere geldik dediler.

İçlerinden biraz insaflı (vicdanlı) olanı dedi ki : Ben size sadece Rabbimiz Allah’ı yüceltelim (tesbih edelim; kibirlenmeyelim = böbürlenmeyelim) demedim mi?! (dedi.)

Suçu birbirlerine attılar. (Sonunda) Gerçekten biz azmışız (tâqîn), dediler. (Tâqût da aynı kelime. Tâqût, insanı ayartan, azdıran, yoldan saptıran.)

Umarız, Rabbimiz bize daha hayırlısını verir. 

İşte dünya azabı böyle, âhiret azabı ise daha büyük (daha korkunç); keşke bilseler.” (68/10-33.)

Bugünün bahçe sahipleri kimler?!.

Rablerini unutan, garibana, yoksula yardım etmeyen = el vermeyen, kendini ‘büyük’ gören mal-mülk, mevkî-makam, şan-şöhret-nam sahipleri.

İnsandaki duygular binlerce yıl geçse de değişmiyor; insanın içindeki şeytan hiç mi hiç boş durmuyor.

En hazin olanı da, bugün bu müstekbirliğin “Allah-u Ekber” diyerek yapılıyor olması!.