ACÛL

“ve kâne-l insâne acûlâ.” (17/11.)

“İnsan hayra dua eder gibi, şerre de dua eder. İnsan çok acelecidir.”

وَيَدْعُ الإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءهُ بِالْخَيْرِ وَكَانَ الإِنسَانُ عَجُولاً

İnsan, (hayr ya da şer) yaptığı işlerden hemen sonuç almak ister; sabırsızdır.

Hâlbuki işler onun istediği gibi değil “bir takdir = kader” üzre yürür; neyin, ne zaman olacağı “bilinemez”!.

Söylediğiniz olumlu ya da olumsuz bir söz, muhatabınızda ne zaman ve nasıl bir etki yapacak ve o size ne zaman dönecek siz bilemezsiniz ama kesin döneceğine inanırsınız.

Modern bilim eleştirmeni Nobel ödüllü kimyacı ve fizikçi Ilya Prigogine, özetle ‘bişeyin her şeyi, her şeyin de bişeyi er-geç etkileyeceğini’ söyleyen bir bilim anlayışına geçilmesini savunur; denir ki Hindistan’daki bir kelebeğin kanat çırpması Amerika’da fırtınaya sebep olabilir. 

Dün/bugün yaşanan savaşlar ve terör, bugün açlığa, toplumsal karmaşaya/çatışmalara, yarın çook daha büyük yıkımlara sebep olabilir. 

Bugün atılan olumlu bir adım, yarın (500 sene sonra) bir umuda yol açabilir; acele etmemek lâzım.

Mü’mine acüllük = acelecilik yakışmaz. O, iyiliğin de kötülüğün de “kaybolmayacağını” bilir. “ve külle şeyin ahsaynâhu fî imâmin mübîn. Her şey apaçık bir Kitâb’ta kayıtlıdır.” (36/12.)

Kâfir, acelecidir, inanmaz,  “eğer doğru sözlü iseniz bu sözünü ettiğiniz = vadettiğiniz kıyamet de ne zaman kopacak?!.” der. (36/48.)

Son zamanlarda! bu “acelecilik” Mü’minlere de sirâyet etmiş görünüyor. Çocuk/talebe yetiştiriyor, hemen sonuç almak istiyor; duâ ediyor, hemen kabul olsun istiyor...

Sanki! ‘benim dediğim olsun.’ diyor!.

Rahatken/keyfi yerindeyken de “Allah’ın dediği olur.” diyor.

Bilmiyor. Peşin olanı seviyor!.

“Hayır! İşin doğrusu, siz çabuk geçeni (âcili) seviyorsunuz.”

كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ

(75/Kıyâme, 20.)

“İşin doğrusu siz dünya hayatını tercih ediyor/seviyorsunuz.”

بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا

(87/A’lâ, 16.)

Bize her şey bu dünyada verilsin istiyorsunuz.