İFTAR

İftar kelimesi, FTR (فطر) fiilinin if’âl babındandır. FTR’dan Fıtrat, Fıtr, İnfitar kelimeleri de türer. FTR (فطر) : Yarmak, o yarıktan öteye = önceden bilinmeyen biyere bakmak/geçmek. FTR (فطر)’ya yaratma (= ortaya çıkarma) anlamı da verilir. 

İftar, “açlıktan tokluğa o yarıktan bakış/geçiştir.” Açlık, neye aç olduğumuza bağlı olarak değişir; açlık çekmezsek iftarın bi anlamı olmaz. Tamahkârlık edip “birden yememeli, azar-azar ve sindirerek yemeliyiz”!. Tamahkârlık eder de birden, hızlı ve çok yersek, şişeriz, üzerimize bitkinlik çöker, farz namazı bile kılamayız ki teravihe sıra gelsin.

Sahurda/imsakta kendimizi tuttuğunuz gibi iftarda da tutalım ki oruç da bizi tutsun. Oruç = Sahur/İmsak + İftardır. Sahur, seher’in bozulmuş hâlidir; daha önce değindim, sihir/büyü/efsun ve suhur/suhr (akciğer ve kalp) da aynı kökten. İmsak, MSK (مسك)’den; Mesk, tutuş/tutma/kavrama; Misk, güzel koku. 

Sahurumuzu hangi “efsunla efsunlamış/tutmuşsak”, iftarımızda tuttuğunuz o “efsun”, kendine bir “yarık/yol bulur” ve bizi “yeni dünyalara uçurur” = ruhumuzu doyurur.

Sahuru/imsağı sırf ağzı/boğazı tutmak, mideye bişey koymamak olarak görenler, iftarı da mideye giden ‘boğaz yarığı/yolu’ olarak görürler. Bunların orucu, günlük öğünü ikiye indirmekten ibarettir.

...

Ruhu ne doyurur?

İlim, irfan, hikmet, en önemlisi de salih amel. Salih amelin öğrettiğini hiçbir kitap ve hoca öğretemez.