HÛ

Hüve (هو)’nin sükûn hâli hû. Hüve, üçüncü tekil şahıs zamiri o. Özelde de Allah.

Hüveden hevâ (هواء); hüviyet (هوية) ve héviye (هاوية) de türer. 

Niye Allah’a O (= Hû = هو) deriz?!. 

Çünkü, O’nun dışındaki o’ların (= hû’ların) “gerçekte, hakikatte” bir hüviyetleri yoktur. O’nu bulamayan, O'nunla irtibat (= bağ/lantı) kuramayan o’lar, hevâları (ve hevesleri) ile büyük bir héviyeye (= boşluğa, uçuruma) düşerler ve bocalayıp dururlar.

“Qul : Hüve-l Allah’u Ehad.”

“Allah’u lâ ilâhe illâ Hû...”