ÖLÜM ÂNI...

Henüz ölmedim, ölmenin nasıl bişey olduğunu denemedim, test etmedim ama ölmekte olan birilerini ölüm ânlarında gözlemledim; bu yazı, bu gözlemlerimi, dinden öğrendiklerimi ve büyük ölçüde de tahminlerimi aktaracak.

Ölüm ânında kişi, iki veya üç türlü bir durum/hâl yaşar : 1. Rahatlık. 2. Zorluk. 3. İkisi arasındaki bir hâl. 

Rahat ölümde, yüz güler; kişi korkmaz (= korkudan eli-ayağı, tüm vücudu titremez, terlemez); kişi rahat ve sevinçlidir...

Zor ölümde, surat asıktır; yüz, korkudan kapkara, kömür gibi olur; el-ayak, bütün vücut tir-tir titrer; el-ayak birbirine dolanır; kalp çook hızlı (parçalanacakmış gibi) atar... (Bknz. 75/20-29)

Çoğu insan, 3. durumu yaşayarak ölür; 1. durum, çok az insana nasip olur.

Sanırım, kişi ölürken, gideceği yer belli olduğundan, ona göre “bir duygu durumu ile” ölür.

“Nasıl yaşarsanız, öyle ölürsünüz; nasıl ölürseniz, öyle dirilirsiniz!.” (Müslim. Cennet, 84. Münâvî. Feyzü’l-Kadîr, V, 663.)