ASİL YALNIZLIK

Yalnızlığın bir çok türü/çeşidi var; ben, çok kısa üçünden söz edeceğim.

1. Kimsesizlik. Kişinin yanında kimsenin olmaması. Buna maddî yalnızlık diyebiliriz.

2. Kişinin yanında kimsenin olması ama onu kimsenin anlamaması. Buna da duygusal veya fikrî yalnızlık diyebiliriz.

Bu iki tür yalnızlık da insanı belli bir süre sonra hasta eder.

3. Ama asil yalnızlık hasta etmez, aksine mutlu eder.

Nedir, nasıl bişeydir bu asil yalnızlık?!.

Yukarıdaki iki tür yalnızlığın emareleri/belirtileri, bu yalnızlıkta da vardır, ama bu yalnızlığı yaşayan kişi, “inançlıdır”!. O kişi, birinci tür maddî yalnızlığı “fe inneke bi e’ayüninâ.” = sen, Bizim Gözlerimizin önündesin. âyeti ile; ikinci tür anlaşılamama yalnızlığını da “inneHû alîmun bizât-is sudûr.” = O, sînelerin özünü bilir. âyeti ile aşar. 

İşte asil yalnızlık bu. Bu yalnızlık, kişiyi her türlü “hastalıktan”! korur, kollar.

Psikologların ve psikiyatrların bu yalnızlık ile tanışması ve “danışanlarına” bu yalnızlığı tavsiye etmesi gerekir. Çünkü, modern yaşam, insanları yalnızlığa mahkûm ediyor;  yalnızlık da bir çok hastalığa yol açıyor.