İKİSİ DE İNSAN!.

Hz. İbrâhim de Nemrut da.

Hz. Mûsâ da Firavun da.

Hz. Muhammed de Ebû Cehil de.

Siz bu listeyi sevdiğinizi öne, nefret ettiğinizi sona alarak çoğaltabilirsiniz.

Hatta bunu kendimize bile uygulayabiliriz. 

Nasıl mı?

İki saat önce, falana merhamet eden, iyi davranan; şimdi ise kızıp-köpüren ve küfür eden ben.

Dün, yediren = cömert olan, bugün yiyen = cimrilik eden ben.

Dün (15-20 yıl önce), işe “torpille” (milletin hakkına girerek) giren ben, bugün, o işten aldığım/kazandığım para ile iyilik = ibâdet eden (hacca giden, zekât veren vs.) ben.

...

Bu insanları farklı kılan nedir?

Özgür iradeleridir.

Ne İbrâhim’i İbrâhim yapan, ne de Nemrut’u Nemrut yapan Allah’tır; Allah, onları insan olarak yaratandır. İbrâhim olmayı da Nemrut olmayı da insanın kendisi seçer; insanın bu seçimini de Allah halk eder.

“fe elhemehâ fücûrehâ ve taqvâhâ”. İnsana iyilik yapma (taqvâ) ve kötülük yapma (fucür) potansiyelini (Allah verir) verdik (ilham ettik). (91/8.)

Onu (insanı) akıl ve irade ile donatarak bilme ve seçme hakkını da O verir.

Allah, şeytanı bile şeytan olarak yaratmamış, melek olarak yaratmış ama ona teklif sunmuştur; o bu teklifi reddedince şeytan olmuştur.

Şeytanı şeytan yapan, kendidir. İnsan da kendi iradesi ile kendini ya insan ya da şeytan yapacaktır.

Hz. Muhammed, insanlığı; Ebû Cehil, şeytanlığı seçmiştir. Allah da onları, istedikleri = seçtikleri “o şeyle”! buluşturmuş ve “o şeyleri”! onlarda yaratmıştır.

Tîn, 5’den sonraki “illâ”, istisnâ edatıdır. İstisnâ olanlar, iman edenler ve sâlih amel işleyenlerdir; onlar için bitmez-tükenmez, sonu gelmez, kesintisiz ecirler/ödüller vardır.

(Hâl böyle iken) Size bu dini yalanlatan (kötü gösteren, aklınızı çelen, Allah’ın emrine kafa tutturan) şey nedir?!.

(Yoksa siz de onlar gibi) Allah’ı hüküm verenlerin en mükemmeli (= ahkemul hâkimîn, en iyi/en güzel hüküm veren) olarak görmüyor musunuz?!.