TANRI'NIN TANIĞI ya da TANRI'YA TANIK OLMAK

Eşhedü en lâ ilâhe illâ, Allah.

İllâ, Allah. İlâh, sadece ve sadece = kesinlikle Allah. Ben buna tanığım = eşhedü.

Nasıl?!.

Tanrı’nın emirleri, benden sorulur!. Ben ne yapıyorsam, Tanrı yap dediği için yapıyorum; ne yapmıyorsam, Tanrı yapma dediği için yapmıyorum!. Böyle yaşarsam (= yaşarsam), Tanrı da bana tanık olur. O’nun emirlerinin tersine bişey yaparsam, (O’nun bana tanıklığına değil) benim O’na tanıklığıma “gölge” düşürmüş olurum.

...

İlâh, varlığı ile var olduğumuzdur. 

İlâh, yokluğunda yok olacağımız = yaşayamayacağımızdır.
...

Niyetim 

Yazmaktaki niyetim, bütün sözlerim, O’nun Sözlerine yol vermek.
Bu niyeti unutursam, Rabbim bana yazmayı ve söz söylemeyi nasip etmesin.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

NEREYE?!.

Nereye?!. - Okula. İşe. Alış-verişe. Tatile... - Ânlık olarak sormadım, tüm zamanlık sordum; hayatın, hayat yolculuğunun tümünü kast ettim. Blog adresimi değiştirince, telefonumda kayıtlı numaralara mesaj gönderdim. Bir numaradan şöyle bir geri bildirim mesajı geldi. ‘Ben, eşiyim; “...” kaybettik.’ Kaybedilenle neredeyse 15 yılı beraber geçirdik; okul ve iş arkadaşımdı. Allah rahmet etsin. O gece uykum kaçtı, uyuyamadım. Sahi, uykuyu ne kaçırır da gelmez?. Bunu başka bir yazıda ele alalım; konudan sapmayalım. Arkadaşım, eşine göre, kayboldu = eşi onu kaybetti. (aslında gâib/gayb etti.) Pekiî ölen, kazandı mı; yoksa o da mı kaybetti?!. Bilmiyoruz. Kim biliyor?!. Ölen ve Rabbi. Bilemeyiz mi?!. Rabbimizin bildirmesiyle biliriz. O, bize, böyle yaşarsanız, kazanır; şöyle yaşarsanız, kaybedersiniz; diyor. İnanıp-inanmamak ve O’nun dediğine göre yaşayıp-yaşamamak bize kalmış. Sizce, riske girmeye değer mi?!. Kazanırsak da kaybedersek de çoook şey kazanıp-kaybedeceğiz. Sırf buradaki kayıp ...
Devamı

İMSAK ve İFTAR

Oruç, imsak ve iftardır. İmsakın kökü, NSK (= نسك), nüsk. Nüsük, ibâdet ve taat üzre yaşanan bir hayat, züht ve hacdaki kurbanın adı.  Mensek, çoğulu menâsik de aynı kök. Menâsik, ibâdet yapma, Allah’a tapma şekilleri, ritüeller. (Bknz. 2/128.) İmsak, tutmak.  Neyi?!. İstenmeyen (= süflî, şeytanî) arzuları.  Pekiî, normal yeme-içme ve cinsî münasebet, istenmeyen (= süflî, şeytanî) arzulardan mıdır ki, oruç emredilmiştir?!.  Önce, tüm arzuları belli bir süreliğine kontrol (= terbiye) etmek; sonra da, aralarından istenmeyen (= süflî, şeytanî) arzuları seçmek gerekir; yoksa hayat devam edemez. Oruç, bir ömür, istenmeyen (= süflî, şeytanî) arzuları tutmak; istenen (= insanî, islâmî) arzuları açmak (= iftar) içindir. Ramazan boyunca bir ay, tüm arzular kontrol (= terbiye, ıslâh) edilir, ve on bir aya (= tüm seneye) teşmîl edilir. Rabbe kulluk, arzuların kontrol (= terbiye, ıslâh) edilmesidir. Sizce Rabbe kulluk, bir ayla (= Ramazan’la) sınırlı olabilir mi?!. Bir ay Allah’...
Devamı

İMAN - AMEL İLİŞKİSİ

Vita Activa - Vita Contemplativa. Amel-Eylem Yaşamı - Düşünce Yaşamı. Pratik Yaşam - Teorik Yaşam. Esasında bu iki yaşam (= iman ile amel), birbirinden ayrıl/a/maz. Bu, ruh ile beden gibidir. İman, ameli; amel, imanı tamamlar. İman, amelin özü/çekirdeği; amel, imanın meyvesidir. Öz (= iman), “çürük” olursa; meyve (= amel) “bozuk” olur. Meyvenin tadı (= lezzeti), özden, özün gücünden (= imandan) gelir. Ruhu, bedenden (= bedeni, ruhtan) ayırırsak, “ölüm” gerçekleşir. Bedenin her eylemi, ruhun emri/eseridir. Ruhta, akıl (= düşünce), arzu/istek ve irade yüklüdür. Elma/nın özü (= çekirdeği), elma olmayı ister. Düşünce (= fikir) adamı ve eylem (= aksiyon) adamı kategorileri, insandaki iman (= düşünce) ile ameli (= eylemi) birbirinden ayırmanın = insanı ikiye bölmenin sonucudur. Bu, düşünce (= fikir) adamında eylemi; eylem (= aksiyon) adamında düşünceyi yok var saymaktır. Bu, bu çağın “uzmanlık hastalığının” bir ürünüdür. Eylem, eylem için yapılmaz; eylemin (= amelin) bir amacı/ereği olmalıdı...
Devamı