ÇARMIH

Hıristiyanlıkta haç biçimindeki darağacı. Kişi, bu ağaca, ellerinden (kollarından) ve bacaklarından çivilenerek asılır = çarmıha gerilir. Hıristiyanlara göre Tanrı(ın oğlu) İsâ da böyle bir çarmıhta can vermiştir.

İnsan, zalûm ve cehûldür = zâlim ve câhildir. (Bknz. 33/72.)

Taqvâ, korumak, korunmak, sakınmak.

Kimi, kimden?!.

Tanrı’yı bizden = biz zâlim ve câhillerden.

Kendimizi Tanrı’dan = Tanrı’nın ga(z/d)abından..

İnsanoğlu o kadar zâlim ve câhil ki, ‘eline geçirince’! Tanrı’yı (bile) çarmıha germeye kalkıyor.

Bu yüzden Mü’min kişi, Tanrı’yı (= Rabbini) “bulduğunda”, O’nu bu zâlim ve câhillerin ve kadir-kıymet bilmeyen kimselerin eline ve diline  “teslim etmemeli”!.

En kıymetlimiz, hatta tek kıymetlimiz O. O’nu gözümüzden bile sakınmalıyız.