SÖYLEM/E

Söylem/e, eyleme dönüşmeli ki, söylenen, dinlenebilsin. = söyleme, dinleme olabilsin. 

Esas olan, söyleyenin, söylediğini yapması ve dinleyenlere örnek olması; âlim budur. Âlim, söylediğini yapmazsa, söz enflasyonu oluşur. Bugün, söz enflasyonu, ekonomik enflasyondan daha yüksek; ağzı olan konuşuyor; konuşmalar, havada uçuşuyor. 

Söylem/e sağlam olmayınca, dinleme de sağlam olmuyor.

Dinleyenler (= işitenler), söylenene ve söyleme göre dört gruba ayrılıyor :

1. İşiten ve itaat edenler : سَمِعْنَا وَاَطَعْنَا 

(5/7. 24/51)

2. İşiten ve isyan edenler : سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا  

(4/46.)

3. İşittik deyip gerçekte işitmeyenler :

وَلَا تَكُونُوا كَالَّذ۪ينَ قَالُوا سَمِعْنَا وَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ 

(8/21.)

4. Ötede işitecek olanlar :  وَلَوْ تَرٰٓى اِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاكِسُوا رُؤُ۫سِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْۜ رَبَّـنَٓا اَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَـالِحاً اِنَّا مُوقِنُونَ 

(32/12.)

Gerçekten işitenler, ilk grup. Selâm olsun onlara. Onlar olmasa, söz söylenmez ve sözün hiçbir değeri olmaz.

2, 3 ve 4’tekiler, kaybedenler. Bunlar, kayıplarını ötede anlayacaklar ve : N’olur Ya Rabbî bizi bi daha gönder de sözün gereğini yerine getirelim = sâlih ameller işleyelim = نَعْمَلْ صَـالِحاً, diye yalvaracaklar.

Ama nâfile.

Sözün değerini bilenlere ve gereğini yerine getirenlere selâm olsun.