VELED

Veled : Çocuk. VLD (= ولد), doğmak. Vâlide, doğuran, ana. Vâlideyn, ana-baba. Evlâd, çocuk. Vildân, çocuklar. Mevlûd, doğum. 

Velede (= ولد), telidü (= يلد), ... fiil hâli. Lem yelid, doğmadı; lem yûled, doğurmadı. O’nu biri doğurmadı; O da birini doğurmadı. = “lem yelid ve lem yûled.” (112/3.) O, kesinlikle (= lem) ana-baba da, çocuk da olmadı.

“Eğer Allah bir çocuk edinmek isteseydi, yaratacağından (yarattıklarından) dilediğini seçerdi. O, bundan münezzehtir. O Allah, eşsiz, benzersiz ve rek olandır, varlığın üzerinde mutlak egemendir.”

لَوْ اَرَادَ اللّٰهُ اَنْ يَتَّخِذَ وَلَداً لَاصْطَفٰى مِمَّا يَخْلُقُ مَا يَشَٓاءُۙ سُبْحَانَهُۜ هُوَ اللّٰهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ

(39/4.)

O, baba da olmadı, oğul da. Bu yüzden Baba-Oğul-Ruh’ul Kuds (= teslis) saçmalığına düşmedi.

Melekler, O’nun “kızları” değil, kulları = sadık askerleridir.

“O (= Allah), göklerin ve yerin fıtratını belirleyendir. Size, kendinizden çiftler, hayvanlardan çiftler yapandır. Orada sizi bir düzen içinde üretiyor. O’na benzer hiçbir şey yoktur. O, her şeyi duyan, her şeyi görendir.”

فَاطِرُ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِۜ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ اَنْفُسِكُمْ اَزْوَاجاً وَمِنَ الْاَنْعَامِ اَزْوَاجاًۚ يَذْرَؤُ۬كُمْ ف۪يهِۜ لَيْسَ كَمِثْلِه۪ شَيْءٌۚ وَهُوَ السَّم۪يعُ الْبَص۪يرُ

(42/11.)

“Leyse kemisliHî şey’ün”u = O’na benzer hiçbir şey yoktur’u = O’nun benzeri hiçbir şey yoktur.’u bizim ihâta etmemiz (= kavramamız) zor. Bizim havsalamız, “üremeye, türemeye” endeksli.

“Ve lem yekün leHû küfüven ehad” = ‘Hiçbir şey (kimse) O’nun dengi (= eşiti, benzeri) değildir.’ de aynı.

Doğan ve doğurma ihtiyacı duyan, ilâh olamaz. Doğanı, biri (= bir baba) döllemiş, bir doğuran da (= bir anne de) doğurmuştur. O’nun, ne bir babası (= dölleyeni); ne de (doğurmak için o dölü kabul eden ve o döle ihtiyacı olan) bir anası vardır.

Her doğan ve her doğuran, ölür; O, Hayy-ul Qayyûm’dur.