PARA ile İMAN

“Para ile imanın kimde olduğu belli olmaz.” diye bir atasözümüz var. 

Para, iman gibi midir?!. Öyle olduğunu farz etsek; parası az olanın paraya; imanı az olanın imana ihtiyacı olur. Parası ve imanı çok olan, (para harcarken ve iman gerektiren işler yaparken) para ve iman hesabı yapmaz.

Helâl para, çalışma (= emek) ile kazanılır; peki ya iman; iman için de çalışmaya (= emeğe) ihtiyaç yok mudur?!. Para gibi, iman için de çook çalışsak (= çook imanımız olsa); çook paramız olunca, para hesabı yapmadığımız gibi, (iyilik yapmak için de) iman hesabı yapmayız, değil mi?!.

Siz, iman hesabı yapıyor musunuz?!. Ben, hem para hem de iman hesabı yapıyorum; çünkü, param gibi imanım da az; çook olsa, muhtemelen yapmazdım.

İman hesabı da para hesabı gibi mi yapılır?!. İman, para gibi elle tutulur bişey midir; onunla da bi şeyler alınıp-satılabilir mi?!.

Evet. İmanla da iyilik alınıp-satılır. İmanı çook olan (da), alıp-sattığı iyiliğin hesabını yapmaz.

Paranın, para kazandırdığı gibi, iman da iman (iyilik) kazandırır. Aradaki tek fark : Para, öbür dünyaya götürülemez (kefenin cebi yok); iman (iyilik) götürülür.