MISIR'A VÂLİ TAYİNİ

Şam’da vâli Muaviye; Mısır’da vâli Abdullah b. Ebî Serh’tir. Ebî Serh, Mısırlılara zulmediyordu, Mısırlılar Halife Hz. Osman’a bir şikâyet mektubu yazdılar; Hz. Osman da ona (Ebî Serh’e) tehdit ve uyarı dolu karşı bir mektup yazdı; Ebî Serh, Hz. Osman’a o mektubu yazanı döverek öldürdü; bu sefer Mısırlı 700 kişi Medine’ye şikayete geldiler ve Hz. Ali’ye durumlarını arz ettiler, Hz. Ali, Hz. Osman’dan vâlinin azledilmesini istedi. Hz. Osman, bir adam seçin onu tayin edeyim dedi; Mısır’a Muhammed b. Ebû Bekir vâli tayin edildi. Muhammed b. Ebû Bekir bir grup Ensar ve Muhacirle Mısır’a doğru yol alırken süratle devesini kırbaçlayan bir köleye rastladılar, “nereye?” diye sordular, Mısır vâlisine dedi; gruptan biri (Ebü’l A’ver b. Süfyan es-Sülemî) onu tanıdı, üstünü aradılar, kırbasındaki mektubu buldular. Mektupta, “Muhammed b. Ebû Bekir ve yanındakiler sana gelince onları öldür ve getirdikleri yazıyı (Muhammed b. Ebû Bekir’in tayin belgesini) iptal et; sana emrim gelinceye kadar da görevine devam et.” yazılıydı. (İbn Kuteybe, el-İmâme ve’s-Siyâse, s 69-70.)

...

Hz. Osman’ın öldürülmesi işte böyle bir atmosferin sonucuydu.

...

Bu durum, sahabenin ileri gelenleri tarafından Hz. Osman’a iletilince, Hz. Osman, ben böyle bir mektup yazmadım dedi. Mektubu yazan Hz. Osman’ın kâtibi Mervan b. Hakem’di, onun yüzüğünde Hz. Osman’ın devlet mührü vardı, Mervan b. Hakem, çook rahat bir şekilde Hz. Osman adına iş yapabiliyordu!.

Mervan b. Hakem kimdir?

Hz. Osman’ın amcası Hakem b. Ebü'l As b. Ümeyye’nin oğludur, tülekâdandır (tülekâ, Mekke’nin Fethinde Müslüman olanlara denir); Hz. Osman kendi yakınlarını (Ümeyyeoğullarını) devlette üst mevkilere taşımış, bu durum sahabe arasında rahatsızlığa sebep olmuştur.

Mervan b. Hakem, Hz. Ali’ye biat etmeyen ve Muaviye’yi destekleyenler arasındadır. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı