SIKINTI

İki tür sıkıntı var : 1) Can sıkıntısı. 2) Geçim sıkıntısı. Can sıkıntısı, ruhu; geçim sıkıntısı bedeni ilgilendirir ve etkiler. Geçim sıkıntısının can sıkıntısına = ruha etkisi ile can/ruh sıkıntısının bedene/geçime etkisi, hâlâ çalışılmamıştır ama bence, geçim sıkıntısı, can sıkıntısına göre daha kolay aşılabilir bişeydir.

Geçim sıkıntısını hâlledenlerde can sıkıntısı hâlâ devam eder, ediyor ama can sıkıntısını hâlledenler, kolay kolay geçim sıkıntısı çekmiyorlar, çekmezler.

Can sıkıntısından kurtulmak, (muhtemelen)! inşirah-ı sadr = göğsün genişlemesi ile olur. “Elem neşrah leKe sadreK?.” Bu, gönle/gönüle Allah’ın (= Allah’a imanın) “girmesi” ile, gönülden Allah dışındaki şeylerin (= min dûnillah, tasavvufî anlamda mâsivâ) aşama aşama atılması, çıkmasıyla başlar, ... gönülde, Allah dışında hiçbişey kalmayıncaya kadar devam eder.

Gönlümüzden Allah dışındaki şeyleri ne kadar çok atarsak, göğsümüz o kadar çok genişler. Allah dışındaki şeyler, içimizde (= kalbimizde, gönlümüzde) kavga ederler ve bizi sürekli rahatsız ederler.

“Lâ ilâhe illâ-l Allah”, gönüldeki bütün ilâhları atmak, onların yerine sadece Allah’ı koymaktır. Bunu yapamıyorsak = gönlümüzde başka şeyler de varsa, en azından onları Allah’ı sever gibi sevmemek veya onları Allah’tan çok sevmemek (= “...eşeddü hubben lillah...” 3/165), gönlümüzü rahatlatır, içimizdeki can sıkıntısına iyi gelir.

Bunca nimetin içinde yüzüyoruz ama yine canımız sıkkın.

Artık bilelim ve anlayalım ki, Allah dışında bizi hiçbir şey mutlu edemez, edemiyor. Kapitalizm (şeytanı) her ân, her şeyle bizi bu tuzağa çekiyor. Allah, bize bu şeyleri bizi denemek için veriyor ama biz o şeylere takılıp kalıyoruz; bu yüzden de sürekli canımız sıkılıyor. Bu şeytanî tuzağı fark edemezsek, ne psikologlar ne psikiyatristler (= modern bilim) bizim derdimize çare bulamaz.

“Ey İman edenler, ... iman edin!...” (4/136.)

Gerçek mânâda iman edenler, gerçekten kurtulurlar. “kad efleha-l mü’minûn.” (23/1.)

Not : Bu konuda biraz daha fazla izahat için, iki sene önce (30 Mart 2021) insaniyet.net’teki  ‘İman Nedir?’ adlı yazıma da bakılabilir.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı