HAYATIN ADÂLETİ

Çoğu insan, hayatı adâletsiz bulur, ben aynı kanaatte değilim.

Kimi insan “şanslı”! doğar, kimi de “şanssız”!.

Kimi zengin bir ana-babanın, kimi de fakir bir ana-babanın çocuğu olarak dünyaya gelir.

Kimi huzurlu bir evde, kimi huzursuz bir evde büyür. 

Kimi “iyi bir eğitim”! alır, kimi “iyi bir eğitimden”! mahrum kalır....

Hayatın adâleti burada belli olmaz. 

Mahrumiyet içinde büyüyen bir çocuk, ilerde bir çok fırsatla; bir çok fırsatın içine doğan çocuk da ilerde bir çok mahrumiyetle karşı karşıya kalabilir. Tersi de olabilir; mahrumiyetler de; fırsatlar da ölüme kadar sürebilir.

Mahrumiyetler de; fırsatlar da birer denemedir. Mahrumiyetlerde de fırsatlarda da sabır esastır. Ellerine fırsat/lar geçince şımaranlar; mahrumiyetlerde isyan edenler, kaybederler.

Nice zengin-fakir, eğitimli-eğitimsiz  sağlam-sakat vb. insanların hayatlarına şahit olmuşsunuzdur. Fakir insanların huzuru zenginlikte; zengin insanların ise huzuru sakinlikle ve sadelikle aradıklarını görmüşsünüzdür. Aslında huzur, ne fakirlikte ne de zenginliktedir. Huzur, başka bişeydedir. Tek başına zenginlik de fakirlik de insana huzur vermez. Huzur, zenginliğin ve fakirliğin kullanımındadır.

Huzur, bu kullanımın sonucunda ötede yaşanacak  elde edilecek bişeydir. Bu da burada, “doğru bilgi, doğru irade ve doğru davranış” ile olacak = elde edilecektir. 

Hayatın adâleti bu “doğru bilginin, doğru iradenin ve doğru davranışın sonucunda” belli olacaktır. 

Hayat/lar daha yaşanırken, sonuç görülmeden, hayatın adâletli olup-olmadığına karar verilemez.

“Mevlâ görelim neyler, neylerse güzel eyler.”

Aceleye mahal yok. Hayat daha devam ediyor. Henüz hesap görülmedi. Henüz hesap = fatura önlerine gelmeden hesap yapanlar, zenginken şımarmaz, fakirken isyan etmezler; “fırsat kollarlar”! ve ellerine bifırsat geçince de o fırsatı en iyi şekilde değerlendirirler.