CİHAD

Cihad, cehd kökünden çaba ve gayret demek ama her cehd, cihad değildir. Cehdi, cihad yapan, onu değerli ve anlamlı kılan şey, ‘Allah için’liktir. Bu durum Kitâb’ta ‘fî sebîlillah’, hatta ‘fillah’ kaydıyla ifade edilir. Örneğin Hac Sûresi son âyette (78), “ve câhidû fillahi haqqa cihâdih...”; Tevbe 41’de, “... ve cahidû bi emvâliküm ve enfüsiküm fi sebilillah...” denir.

Cihad anlamındaki cehd : Allah için ve Allah yolundaki mâlî, bedenî, fikrî tüm çabaların, gayretlerin ortak adıdır. Fikrî cehd (cihad), âlimlerin; mâlî cehd (cihad), zenginlerin işidir; savaş anlamındaki cehd (cihad) ise devletin (= toplumun). Efendimize savaş, Medine’de, bir toplum, bir devlet, bir güç hâline gelince emredildi, Mekke, mâlî ve fikrî cehdin (cihadın) yeri idi.

İslâmî cehddeki (cihaddaki) nihaî amaç, zulmü ortadan kaldırmak, adâleti ve hakkaniyeti tesis etmektir.

...

İçinde yaşadığımız sistem sürekli zulüm üretiyor, toplumsal dengeyi bozuyor, ve biz de onun bozduklarını sürekli tamir ediyorsak, düzeltiyorsak, ve de sistemi değiştirmek, yeryüzünde Allah’ın dinini = adâleti hâkim kılmak gibi bir hedefimiz/gayemiz, derdimiz de yoksa, buna bence cihad denmez, denemez; bu çaba, bu cehd, Allah-u A’lem, Allah için gösterilen bir çaba, bir cehd, bir gayret değildir; mevcut sistem için, mevcut sistemi kompanse etmek içindir. İnsanî ve İslâmî yardım kuruluşları bunu = bu durumu bir kez daha düşünmeli!. İslâmî çabanın, cehdin, gayretin, “sistematik bir bütünlüğü ve bir hedefi” olmalı; fikrî/ilmî, mâlî tüm çabalarda bu hedef (Allah için’lik) gözetilmeli. Bu hedef, yeryüzünde Allah’ın dinini = düzenini hâkim kılmak ve zulüm üreten ilâhların ve onların dinlerinin/düzenlerinin elinden insanları kurtarmaktır. Müslümanlar, Mekke’den “Rabbimiz Allah” dedikleri için çıkarıldılar = çıkmaya (göçe/hicrete) zorlandılar ve daha sonra onlara savaş (cihad) izni verildi. (Bknz. Hacc, 39-40.) Bugün biz de “Rabbimiz Allah” diyoruz ama herhangi bir sürgün yemiyoruz, niye?!.

• Müslüman bir toplumda (devlette) yaşadığımız için.

• “Rabbimiz Allah” demenin ne demek olduğunu bilmediğimiz için.

Karar sizin. Ben konuma devam edeyim. Bir çabanın, gayretin Allah için olup-olmadığını anlamak kolay değildir. Bunu bilebilmek = anlayabilmek için, bir önceki ‘Nasıl & Niçin’ yazımda hesapsızlık ve beklentisizlik kavramlarını kullanmış ve bütün niçin’lerin ‘Allah için’in içini doldurmak için, olduğunu söylemiştim. İyi bildiğimiz işlerde (= sâlih amellerde) dünyevî bir beklentimiz (hesabımız) varsa = niyetimiz, kısa veya uzun vadede, burada elde edeceğimiz kişisel veya toplumsal bir çıkarsa; kanımca, o iş için, Allah’ın Rızasından = ‘Allah için’likten söz edemeyiz. Kanımca dedim, bu bende henüz bir kanaat; bilgiye dönüşmesi için, Kitâb’ta Allah İsmi ile beraber kullanılan harf-i cerleri çalışmam lâzım; özellikle Fî, Bî, Lî harf-i cerlerini. Fillah. Billah. Lillah. Fî sebîlillah. Bi İsmillah ve bunun gibi ifâdeleri bağlam-anlam birlikteliği (siyak-sibak) içinde ciddî bir şekilde çalışmam lâzım; çalışanlar varsa, bu çalışmaların ilgi duyanlara âcilen ulaştırılması lâzım.

...

Kişi Müslüman olunca “rahatlamıyor”!, aksine daha çok çalışması gerekiyor. Onun rahatlığı manevî ve fikrî yönden; bu rahatlık, ona diğer insanları da rahat ettirme, rahata erdirme (zulümden, sıkıntıdan kurtarma = hakikati buldurma = tek ilâhı bulma/buldurma! ve O’na kul olmaları için çalışma) sorumluluğunu yüklüyor. İşte bunu = bu hakikati, insanlara tebliğ etmek = bildirmek, fikrî/ilmî cihad; bu cihada her türlü mâlî, bedenî desteği vermek ise fiilî cihaddır.

“Fitne yeryüzünden tümden silininceye ve din (düzen) de sadece Allah’ın oluncaya kadar o zalimlerle savaşın. Eğer saldırılarına son verirlerse (başka!); düşmanlık, sadece zâlimlere, zulümde ısrar edenleredir.” (2/193.)

Allah’ın dini dışındaki tüm dinler/düzenler, zulüm üretirler. Allah’ın dinini hâkim kılmak için gösterilen her türlü çaba ise cihaddır. Bu cihad, önce nefislerde başlar, sonra da aşama aşama topluma sirayet eder.

Asker, belli bir eğitimden geçmeden cepheye sürülmez.