FİRAR

Firar : Kaçma, kaçış; mahpustan (hapisten) kurtuluş.

Dünyada/dünya içinde hapis/mahpus olanlar, yine dünyaya kaçarak kurtulacaklarını düşünürler; pekiî ya, dünyayı bir hapishane olarak görenler, nereye kaçarak kurtulacak?!.

Dünyadan kaçış mümkün müdür?

Ölümle mümkündür ama her ölen, kurtulmuş sayılmıyor.

Kitâb, “fefirrû ilâllah = Allah’a firar edin/koşun!.” diyor. (51/50.)

Allah’a firar etmeyenler, O’na koşmayanlar nereye koşuyor, firar ediyorlar?

Başka gidilecek biyer mi var?!.

Yok. 

Öyle ise fark nerde?!.

Firar şeklinde!.

O şekli O, bize din, yol, yöntem olarak belirtmiş/bildirmiş; O’nun gösterdiği şeklin dışındaki firarlar, O’nun Kahhâr İsmine doğru yapılan “ağır cezalık firarlar”; O’nun dinine göre yapılan firarlar ise, Rahmân ve Rahîm İsmine doğru yapılan firarlardır. Hiçbir firar O’ndan (“O’nun Gözünden”) kaçmaz. “ya’lemu mâ beyne eydîhim ve mâ halfehum ve lâ yuhîtûne bişeyin min ılmihî illâ bimâ şâe, vesia kürsiyyihussemâvâti vel arda ve lâ yeûduhû hıfzıhumâ, ve Huve-l Aliyyül Azîm.” (2/255.)

‘Ben, bu dünya hapishanesinden kendime bir kaçış = bir kurtuluş yolu bulurum’, diyenler, hiçbir yere kaçamayacak; onlar o gün :  “eyne-l mefer! = nereye kaçsak da kurtulsak” diyecekler ama onlara : “kellâ lâ vezer = kaçacak/sığınacak biyer yok”! (siz dünyadayken O’na sığınmamış, O’ndan kaçmıştınız = kaçtığınızı sanmıştınız) denilecek.

Eninde-sonunda herkes “O’nun Kapısına” varacak, ama O, kimini “hoş geldin-safâ geldin (tıbtum)! diyerek buyur edecek”, kimine de “kızacak/gadab edecek”!. (39/70-75.)

Allah’tan = Allah’ın dininden (Allah’ın dostlarından) kaçtıklarını sananlar, şeytana, şeytanlaşmış insanlara = tağutlara sığınarak şeytanlaşırlar ve aldanırlar; oysa Allah bizi şeytanlardan (şeytanlaşmış nefislerimizden ve başka şeytanî nefislerden = tağutlardan) kaçarak Kendine sığınmamızı emreder.

Bir kez daha “Eûzû Billâhi mine’ş şeytân’ir racîm; Bismillahirrahmanirrahim.”

“Lâ ilâhe illâ’l Allah”, aynı zamanda Allah’tan başka (Allah dışında “sığınılacak”) bir ilâh yok, demektir.