CİN

Cin : Cim ve Nun’dan oluşan Cinne ya da cenne’den. Bu kökten Cânn, Cin, Cinnet/Cünne, Cennet, Cenîn, Ecinnî, Mecnûn kelimeleri de türer; hepsinde ortak anlam gizlilik-görünmezliktir.

Cân, genelde cinlerin ataları olarak bilinse de aslında hepimizin görünmez atasıdır. Özellikle uzak ve küçük varlıkların görünmez olanlarına cin denilmiştir. Bu, dün de (geçmişte/tarihte de) böyleydi bugün de böyle yarın da böyle olacaktır.

İnsan gözünün (elinin-kolunun, ufkunun) ulaşamadığı canlılar cindir. Efendimiz, cinlere de gönderilen Elçidir. O günkü insler Hicaz’ın (Mekke-Medine-Taif-Yemen gibi yakın ve bilinen yerlerin) insanları; cinler, Mısır-Çin-Almanya-Amerika-Rusya vb. uzak ve bilinmeyen, henüz keşfedilmeyen yerlerin, bugünün ve yarınların insanlarıdır.

Cenin, ana rahminde olan, henüz görünmeyen insandır.

Cennet, yeşilliklerle, çiçeklerle örtülmüş saklı bahçedir.

Cinnet, aklın örtülmesidir, delirmedir.

Ecinnî, ecnebîdir, yabancıdır, cindir.

Mecnûn, delidir. Cin (görünmeyen-bilinmeyen bişey) musallat olmuş da aklı çelinmiş/bozulmuş kişidir.

Can, bedene gizlenmiş, görünmeyen “potansiyel melekedir”.

...

Bize bizim cinsimizden = türümüzden, insan olan bir Peygamber gönderildi. Cinler, başka cinsten = türden canlılarsa, onlar da bizim gibi, ‘bize, niye bizim gibi bir Elçi göndermedin.?’ diyebilirler/di. Hz. Muhammed, uzak-yakın, her yerdeki ve tüm zamanlardaki insanlara (kıyamete kadar her yerde yaşayacak olan insanlara) gönderilmiş bir Elçi’dir; insin ve cinnin Peygamberidir.

72/Cin Sûresi 5 ve 6. âyetler görünürde ins ve cinni ayrı ayrı varlıklar olarak kabul etse de, derindeki anlam sanki “aynı tür varlığa” işaret ediyor!. 6. âyet, ‘insanlardan bazıları/bazı adamlar cinlerden bazılarına/bazı adamlara (ricâlün) sığınır ve onları saptırır.’ der; bu, "bilinmeyen, uzakta olan birilerinin birilerini" olumsuz etkilemesidir.

Cin çarpması  zihnin ve psikolojinin (aklın ve duyguların) allak-bullak olması; bu durumun bedene sirayet etmesidir. Allah-u A'lem.