İNSAN NEDİR?

İnsan nedir?

Beden ve ruh. Beden, anâsır-ı erbâdan (dört unsur : hava, su, ateş ve topraktan) müteşekkil bir yapı; ruh ise ilâhî nefha/soluk/nefes. İnsan, bedenlenmeden önce dört unsur = kâinat (âlem) yaratıldı ve insana “zübde-i âlem” adı verildi. İnsanın ana-babası havayı soludu, suyu içti, topraktan biten yiyecekleri yedi; bunlar kan oldu, can oldu, nutfe oldu; nutfeler birleşti, alaqa oldu; alaqa, mudgaya dönüştü; mudgaya ruh üflendi ve insan doğdu.

İnsanın bedeni şehâdet âlemine; ruhu gayb âlemine karşılık gelir; şehâdeti gayb yönetir; gayba kıyasla şehâdet, okyanusta bir damla bile değildir.

İnsana üflenen ruhla, ona akıl, irade, kimlik ve kişilik de verildi. Akıl ve iradenin gereği ona potansiyel olarak taqvâ ve fücur (iyilik ve kötülük) da yüklendi ama verilen bu akıl ve iradenin taqvâ = iyilik yönünde, Kur'ân’a uygun kullanılması istendi; üstelik bir de o, Peygamberî/ilâhî bir Rehberlikle de desteklendi; insana akıl ve iradesini Kitâb’a uygun, taqvâ yönünde kullanırsa şerefinin artacağı; fücur yönünde kullanırsa batacağı da söylendi. 

Ruh, bedenle irtibatlı olduğu sürece insanın burada yaptığı her iş, her söz, ruhuna kodlanıyor (= amel defteri); insan ölünce = ruhun bedenle irtibatı kopunca ruh, ötede yeni bir hayatla buluşacak; orada o ruha iş yapacak ve zevk alacak yeni bir aparat = yeni bir beden verilecek!. Ruhta taqvâ ağır basarsa, kişi, zevk ve mutluluk dolu bir hayatla; fücur ağır basarsa, elem ve acı dolu bir hayatla karşılaşacak, Allah-u A'lem.