3B

Büyük, Büyüklük ve Büyüklenme

Büyük : Ekber. Büyüklük : Ekberiyet. Büyüklenme : Tekebbür.

Büyük, büyüklük yaparak büyür. Hep Büyük Olan, En Büyük Olan, hiç küçülmez, çünkü hiç küçüklük yapmaz.

Affetmek, büyüklüğün şanındandır; büyükler affeder.

Kendini büyük sananlar, ‘bak seni affettim!’, diye büyük olduklarını îmâ ederler; bu, büyüklenmedir; küçüklük alâmetidir.

‘Büyük beni affetti, yine affeder’ diye, büyüğün büyüklüğü ile oynayanlar, sürekli hata ve yanlış yapanlar; üstelik bu hareketleri ile büyüğü küçültenler, hep küçük kalacak, hiç büyüyemeyecek olanlardır.

Öyle Bir Büyük var ki, onlar ne yaparlarsa yapsınlar, onların yaptıkları O’na hiç zarar veremez, Onu hiç küçültemez. Sübhanallah.  Allah-u Ekber. 

Büyük olmadıkları hâlde büyüklük taslayanlar, Büyüğün ve Büyüklüğün ne demek olduğunu bilmeyenlerde af ve merhamet yoktur; onların yürekleri kin ve nefretle doludur, katıdır. 

Affedildikleri, merhamet edildikleri için sevinenler, ve affedene, merhamet edene minnet ve şükran duyanlar, affı ve merhameti istismar etmeyenler, büyümeyi hak edenlerdir, Büyük, onları büyütür.

Hata etmek ve günah işlemek aslında küçülmektir. Çünkü bu hata ve günahlar Büyüğe karşı işlenmiştir ama Büyük, o hata ve günahları affetmiş, görmemezlikten gelmiş, işlenmemiş saymıştır (afv, safh, ğafr. 64/14.) Buna rağmen günahkâr, ısrarla ve pişkinlikle aynı hata ve günahları işlemeye devam ederse, ceza kaçınılmaz olur; işte o zaman Büyük, fizikî otoritesini kullanır.

İnce zekâlı, anlayışlı ve vicdanlı olanlar için, af ve merhamet de bir “otorite kullanımıdır”; bunu kalın kafalılar, taş kalpliler anlayamaz; kalın kafalılar, taş kalpliler fiziksel güçten ve şiddetten anlarlar. 

Büyükler merhametli; küçükler taş kalplidir. (Buradaki büyüğün de küçüğün de yaşla bir alâkası yoktur.)