İLE

Bağlaç. İki kişiyi ve iki şeyi birbirine bağlar. Ali ile Veli. Elma ile Armut.

Araç. Eve araba ile gittim.

İlişki. Ali ile tanıştım, konuştum, vs.

Sebep. Bu işler, sadece yazmakla (= yazmak ile) olmuyor. 

...

Arapçada ile, be (= ب); bir harf-i cer.

Be’yi, be yapan da be’nin altındaki nokta. 

Bütün harfler, be’nin altındaki noktanın (= noktaların) şekil alması ile oluşurlar. 

“İlim, bir nokta idi; onu cahiller çoğalttı.” Hz. Ali.

Allah-u A’lem, Rabbimiz, En Büyük “Görünmez Nokta”!. = Allah-u Ekber. Herkes ve her şey, “O Görünmez Nokta’nın”! görünen tecellîleri.

...

Bi-İsmillâh = Allah’ın Adı ile. “Allah” ile değil, Allah’ın Adı ile.

Lâ Havle ve lâ Quvvete illâ Bi-Allah (= Billah). = Güç ve Kuvvet, Allah iledir. = Bütün güç ve kuvvet, Allah’ın yardımı iledir. = Aslında/esasında (= gerçekte), Allah’ın Gücünden ve Kuvvetinden başka güç ve kuvvet yoktur. Lâ ve illâ. 

Bir lâ ve illâ da, ‘Lâ ilâhe illâ-l Allah’ta var. Allah’tan başka ilâh yok. = İlâh, sadece Allah’tır; başka ilâh-milah yoktur.

...

Kim, ne yapıyorsa, Allah’ın kendisine verdiği güç ve kuvvetle yapar; ama kimi (= çoğu insan) bunu bilmez veya unutur; gücü ve kuvveti kendinin zanneder = kendinden bilir. Ben yaptım; ben kazandım; ben oldum; ben öldüm; ben buldum; ... der. (= ilâhehû hevâ). Müslimle gayr-i müslim arasındaki en büyük fark buradadır. Bu yüzden Müslim, her yaptığı (= yapacağı) işe Bismillah ile başlar.

Yaratan ile yaratılanlar arasında “kopukluk” (= irtibatsızlık) olmadığı gibi, ‘Bismillah’ ile ‘Lâ Havle ve Lâ Quvvete illâ Bi-Allah’ ve ‘Lâ ilâhe illâ-l Allah’ arasında, üçünün kendi aralarında da aslâ bir “kopukluk” yoktur. 

Lâ Havle ve lâ Quvvete illâ Bi-Allah (= Billah)’da ve Lâ ilâhe illâ-l Allah’ta İsim kelimesinin olmaması; yâni, bu iki cümlenin, Lâ Havle ve lâ Quvvete illâ Bi-İsmi Allah, Lâ ilâhe illâ Bi-İsmi Allah’ şeklinde yazılmaması sizce bir tesadüf müdür?!. Bu iki cümle, Allah’ın Zatına (= Kendine, Şahsına) mahsustur; Bismillah’ta (= İsim ile yazılan Allah’ta) ise, bir “ilişki, irtibat” vardır; ve bu “ilişki, irtibat” da Allah’ın Zatı ile değil, İsmi iledir.

O’nun İsmi bile bize yeter. O’nunla değil, O’nun İsmi ile bile olsak, kâfî. Çünkü “O’nunla olmak”! (= meallah), öyle herkese nasip olacak “bişey”! değil.

(Not : 2710 yazı,

bilmekisteyenlericin.blogspot.com da.

Belli bir süre yazmaya ara vereceğim.)