TAŞ

Taş : Sertleşmiş toprak. 

Benim gibi.

Dün, ben de topraktım, bugün taş oldum, taş gibi sertleştim.

Kalbim taş gibi katılaştı, sertleşti.

Artık “ürün = meyve ve sebze”! veremiyorum.

Eskiden evler taştan yapılır da biişe yarardım; artık evler de taştan yapılmıyor, bugün biişe yaramıyorum.

Dün, Kâbe de taştan yapılmıştı.

Ben, bugün temiz bir kalbe, temiz bir taş olamıyorum.

Hacer-ül Esved de bir taş; tertemiz Evin köşesinde; herkes ona selam veriyor.

Dün, Mûsâ’lar vardı; elindeki âsayı bir taşa vurunca ondan pınarlar fışkırırdı; bugün O Mûsâ’lar da yok!.

“Bugün kalplerimiz iyice taşlaştı; kaya gibi, hatta kayadan daha katı. Zira öyle kayalar var ki içinden nehirler fışkırır, yarılır da bağrından su çıkar; Allah’a duyduğu saygıdan = korkudan (haşyetten) yuvarlanır. Allah yaptıklarımızdan habersiz (gâfil) değildir.” (2/74.)

Bugün, bütün taşlar cehenneme odun, yakıt. 

“Ey inananlar, kendinizi ve ehlinizi yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten koruyun!...” (66/6.)