BEN
Her ne kadar bizim kültürümüzde ben demek, iyi bişey değilse (şeytan işi ise) de insanın arayışı gerçekte bir ben (= kendi) olma arayışıdır.
Ben olma, her türlü dış baskıdan, ben’i sınırlayıcı olan her şeyden âzad/özgür olmadır.
Ben olma, kendi sınırlılığını da bilmedir.
Öyle ise, gerçek ben nedir?!.
Sınırlı beni (= benliği), Sınırsız Ben’e teslim etme, O’na güvenme (= inanma) ve “gerçek benliğe erme ve bulma”!.
Şeytanî ben/lik ile insanî ben/lik arasındaki fark :
Şeytanî ben/lik, inadına ben diyen, kendi benliğinden başkasını ben görmeyen benliktir. İnsanî benlik, kendi benliği ile yetinmeyen, kendi benliğini sınırlı ve âciz gören ben/lik/dir.
Şeytanî ben/lik, Rabbini dinlemeyen, O’na teslim olup güvenmeyen bendir. İnsanî benlik, Rabbinde Mükemmel Ben/lik gören ve “Rabbenâ zalemnâ enfüsenâ” diyen bendir.
Yorumlar
Yorum Gönder