RABBİM ALLAH

"Rabbim Allah."

Bu cümleyi muhtemelen ilk kez çocukluğumuzda duyduk. Bu bize verilen ilk ve son ilmihâl bilgisidir. Rabbim Allah. Dinim İslâm. Kitâb’ım Kur'ân... Son kez de = ölünce de, belki ‘unutmuş veya anlamamıştır’ diye telkinle bu bilgi tekrar verilir.

Unutma ile anlamama arasında nasıl bir ilişki, nasıl bir bağ var? Anlamadığımız için mi unuturuz, anladığımız ama gereğini yapmadığımız için mi? Anlamayı sadece zihinsel/teorik/nazarî görür, onun pratikle bağını koparırsak = bildiğimizi/anladığımızı yapmazsak (iman-amel ilişkisi), (çabuk) unuturuz.

‘Rabbim Allah’ diyenler, ne dediklerini biliyorlarsa bile! yine de “unutuyorlar”; (ne dediklerini) bilmeyenler, zaten çok çabuk unutuyor.

Neden unutuyoruz?

Bildiklerimizin uygulamasını = gereğini (pratiğini) yapmadığımız için.

‘Rabbim Allah’ ne demektir?

Bu, ‘patronum/âmirim Abdullah, doktorum Sadullah’ demek gibi bişey midir? Şeklen = sözdizimi (sentaks) açısından evet ama anlam ve bağlam (conteks) açısından hayır. Rab, terbiye eden, terbiye veren, yaratan, yaşatan, şekil veren demektir. Kişi, ‘Rabbim Allah’ dediğinde, beni yaratan, yaşatan, şekil veren ve terbiye eden Allah’tır, demiş olur. Birini Allah terbiye etmişse o, kötü bir söz söyleyebilir, kötü bir iş yapabilir mi? Söyler ve yaparsa, çok kolay ‘Rabbim Allah’ diyebilir mi? Derse, ona, sen yalan söylüyorsun, yalancısın, denmez mi? Biraz açayım. ‘Rabbim Allah’ diyen biadam, yalan söylerse, küfür ederse, haram yer, zulmederse..., Allah’a iftira atmış olmaz mı?!. Allah, kişiyi böyle terbiye eder mi?!.

Ne dediğimiz ile ne yaptığımız arasındaki ilişki tutarlılığımızı gösterir.

"Rabbim Allah deyip sonra da dosdoğru olanlar için korku ve hüzün (üzüntü) yoktur." (46/Ahkaf, 13.)

Aklı başında iken = sağken, ne dediğini bilmeyenlere, ölünce yapılan hatırlatmanın (telkinin/talkının) bi fayda vereceğini (biişe yarayacağını) sanmıyorum; oraya girince/gidince zaten amel etme = gereğini yapma şansımız olmayacak.

Bu meseleyi “ne dediğinizi bilinceye kadar namaza yaklaşmayın!.” (4/Nisa, 43.) âyeti ile birlikte düşünelim. Sarhoş, Huzur’da kendini bilmez de yanlış bişey söyler diye Huzur’dan kovuluyor = Huzur’dan uzak tutuluyor ama “ayık”!, ‘Rabbim Allah’ dediği hâlde yanlış yapmaya devam ediyor!...

Maalesef çoğumuz, ayıkken sarhoşuz; ya ne dediğimizi bilmiyoruz ya da bildiğimiz hâlde yanlışları ısrarla yapmaya devam ediyoruz.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İHÂNET

İhânet : Verilen sözde durmamak. Arkadan vurmak. Vefâsız davranmak. Aldatmak. Hâinlik etmek... Ticarette. Siyasette. İnsanî ilişkilerde. Evlilikte ve Dinde... Dindeki ihânet, bütün alanları kapsar. Din, ticarette de siyasette de insanî ilişkilerde de hâinliği sevmez, istemez, hoş görmez. Mü’min, hiç kimseye (elinden geldiği, gücünün yettiği müddetçe) hâinlik (ihânet) etmez. Ederse, kendini (hâşâ)! Allah’a ihânet etmiş sayar. “Ey İman edenler! Allah’a ve Rasûlüne ihânet etmeyin = lâ tehūnû-Allaha ver Rasûl); (böyle yaparsanız), bile bile size verilen emânetlere de hâinlik etmiş olursunuz.” (8/27.) Çünkü Allah da Rasûlü de hâinleri sevmez. Çünkü Allah da Rasûlü de kimseye hâinlik etmez; O’nlar da Mü’min’dir, (Biri, El-Mü’min) Güvenilir’dir. Mü’min, Mü’min’e (El-Mü’min’e) güvenir = ihânet etmez. Mü’min, mü’mine ihânet etmez; ederse, hemen telâfî eder, özür (af) diler. Aslında mü’min, hiç kimseye ihânet etmez; ederse, rahat etmez, edemez. O, güvenilir biridir. Öyle olduğu için, El-Mü'm
Devamı

KELİME/KELÂM & KAVL/SÖZ

Kelime, harflerden oluşan anlamlı bütün, sözcük; kelm, yara, kesik. Kelâm, kelimelerin anlamlı ifâdeye, cümleye dönüşmesi. Kavl, ifâde, konuşma, beyân/beyânât, söz. Harflerin tek başına bir anlamı yoktur; onları en az iki kişi bir araya getirerek bir  anlam verir. O ile L, bir araya gelerek OL ve LO! olur. OL, anlamlı iken; LO, argoda seslenme demektir. ÖL ve LÖ de benzerdir. OLUŞ, ÖLÜŞ, ÖLÜM, LÖK  KÖK gibi... kelimeler, bir gramer düzeni içinde ve belli bir toplumsal oydaşma/konsessüs ile, dildeki (ve cümlerdeki) anlamlarına, yerlerine kavuşurlar. Mevcut oydaşma/konsessüs bozulur da yeni bir oydaşma/konsessüse karar verilirse; bu, yeni bir dil demek olur; dillerin farklılığı bunu gösterir. Kelâm = kelimeler, bir tür paroller/parolalardır. İlâhî kelâm, ilk etapta Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parola; sonra da biz insanlar arasındaki paroladır. Bizler, Allah ile Elçi (Elçiler = Cebrâil ve Peygamber) arasındaki parole/parolayı bilemeyiz, çözemeyiz, bu
Devamı

HADİS & SÜNNET

Hadis kelimesinin etimolojik kökü HDS (= حدث). Yaşanan olay, hâdise ve o olayın haberini vermek, demek. Sünnet kelimesinin etimolojik kökü ise, SNN veya (= سنة/ سن). Kanun, yasa, gelenek, cârî = yüyürlükteki uygulama demek. Her iki kelime de Efendimize nisbet edildiğinde, Hadis, Efendimizin yaşadığı olaylar karşısındaki tepkisine (= açıklamalarına); Sünnet ise uygulamalarına karşılık gelir; her ikisi de bağlayıcıdır. Hadis kelimesi Kur'ân’da, “hadîs-i Mûsâ, ahsen-ül hadîs, hadîs-ül cünûd, hâze-l hadîs” ve emir kalıbında (= fehaddis = anlat!) şeklinde kullanılır. Sünnet kelimesi ise, sünen ve sünnetullah şeklinde geçer. Hadisi daha çok “teorik ve söz”; Sünneti de daha çok “uygulama ve amel” şeklinde anlamak da mümkündür. Elbette Kur'ân, Efendimizin hayatı ile hayat bulmuştur. Efendimiz, Kur'ân’ı hem konuşarak açıklamış, hem de uygulayarak = yaşayarak hayat/ın/a aktarmıştır. Efendimizin yaşantısından önce, Ona Kur'ân inmeden önce de (cahiliyede de, daha önce de) yaşayan b
Devamı